بررسی ضریب دید به آسمان تحت عنوان هندسه شهری و یک متغیر در آسایش محیطی (تحلیل موردی خانه های سنتی شهریزد)

امروزه با بوجود آمدن یک نوع هندسه جدید، تحت عنوان هندسه شهری، که دارای اثرات قابل توجهی در محیط زیست و اقلیم شهری می باشد، به یک رویکرد طراحی توسط شهرسازان و معماران در جهت ارتقاء کیفیت آسایش محیط و ت أمین رضایت کاربران مبدل گشته است؛ شاخصه ی اصلی هندسه شهری، متغیری با عنوان ضریب دید به آسمان می باشد که بیان کننده شکل هندسی سطح می باشد. در این پژوهش ضمن معرفی ضریب دید به آسمان به عنوان یک متغیر حیاتی در آسایش محیطی و رابطه آن با سایر عوامل مؤثر در خرد اقلیم با بررسی موردی منازل مسکونی شهر یزد، سعی در نشان دادن، نحوه به کارگیری مؤلفه ضریب دید به آسمان در شل گیری معماری اقلیمی شهر یزد پرداخته شده است. در بخش روش پژوهش در جهت محدود نمودن دامنه مطالعات و همچنین کاستن متغیرها دامنه مطالعات خود را به فضاهای باز منازل مسکونی محدود نموده ایم. ضریب دید به آسمان از طریق عکسبرداری کروی حاصل و ضرایب توسط برنامه محاسباتی ریمن اندازه گیری شده است. داده های بدست آمده و همچنین اطلاعات ساختاری بنا شامل طول، عرض، ارتفاع مبنای قیاس ضریب دید به آسمان در بناها قارر گرفت. نتایج حاصل از مقایسه قیاسی بین بناها نشان از در نظر گرفتن این فاکتور در طراحی بناها می باشد و اصول و پیمودن طراحی فضاها در یک دامنه ی قابل تعریف است.

Keywords:

هندسه شهری , ضریب دید به آسمان , آسایش حرارتی , اقلیم یزد