واکاوی ضرورت تبیین روش های تعلیم و تربیت چند فرهنگی در عصر جهانی شدن

تغییر و تحولات دهه های اخیر چهره جهان را یکسره دگرگون ساخته و سرعت تحولات در سالهای اخیر به گونه ای بوده که جهان امروز کاملاً متفاوت با جهان دیروز است. جهانی شدن بعنوان یکی از جریان های مسلط فکری عصرما از مهمترین پدیده های فرهنگی معاصر به شمار می آید که زمینه ساز چالش های فراوانی در عرصه فرهنگ گشته است. مردم، تصاویر، نمادها، اطلاعات، سرمایه ها، کالاها به طور فزاینده ای از یک گوشه جهان به گوشه ای دیگر در حرکت هستند. تنوع فرهنگی به عنوان یکی از دیربازترین تجربه های بشری در پرتوی این شتاب و حجم گسترده ارتباطات جهانی مجال بیشتری برای خودنمایی یافته است. با افزایش و تعمیق تنوع در روند جهانی شدن در سایه فناوری های نوین به ویژه پررنگ شدن نقش خرده فرهنگ ها، پذیرش و به رسمتی شناخته شدن آنها، ضرورت تحول در روش های تعلیم و تربیت را برای حضور شایسته در قلب این جنبش جهانی برای عملکرد مؤثر وضوح می بخشد. مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی به تبیین وضعیت رو به رشد تنوع فرهنگی در فرآیند جهان شدن و نقش مهم نهادهای تربیتی در حفاظت از تنوع و ترویج گفتگوی فرهنگی پرداخته و هدفش معطوف نمودن تلاش ها به زوایای مغفولی نظیر بازنگری در برنامه های تربیتی به منظور تبیین روش هایی است که ضمن استفاده از استعدادهای محلی و تفاوت های ظریف فرهنگی، سرمایه های بشری را به اشتراک گذاشته و راهی به سوی تحمل، م دارا و تسهیل همزیستی بازنماید.

Keywords:

تعلیم و تربیت , جهانی شدن , تنوع فرهنگی