ضرورت بررسی سالویج در صنعت دریایی ایران

طبق دو کنوان سیون امضا شده توسط هفت کشور حوضه خ لیج فارس (شامل ای ران، عمان، ک وی ت، عراق، عربستان، امارات متحده عربی و قطر) که اولین آن در سال ۱۹۷۸ بنام ROPME در کویت و دو می بنامMEMAC در سال ۱۹۸۲ در بح رین، دولت ه ای این کشورها متعهد به اختصاص هزینه ای بمنظور ایجاد امکاناتی شامل پاسخ به حالتهای اضطراری (Emergency response) و پاسخ به موارد آلودگیهای نفتی(oil spill response) در دریا و همینطور همکا ری متقابل با یکدیگر در این موارد شده اند. با اشاره به تعهدات ایران در مورد توجه به مسائل زیست محیطی دریا ایجاد امکانات در اسکله ها در پاسخ س ریع به حالته ای اضطرا ری که ت اثیر مست قیم و انکارناپ ذیری بر روی م حیط زیست د ریا دارند ام ری ضرو ری است و مسلما این واکنش س ریع باعث کاهش ه زینه های هنگفت پاکسا زی دریا خواهد شد و حتی در بی شتر مواقع بعلت مانع شدن از بوجودآمدن آلودگی ، از بین رفتن هزینه ها را باعث خواهد شد. با توجه به مطالب فو ق الذکر شناخت علم سالویج و سازمان چ نین تیم ه ایی از اه میت با لایی برخوردار خواهد بود. در این مقاله بخش عمده مطالب به ضرورت آشن ایی با سال ویج اختصاص خواهد داشت و در خصوص امکانات مورد نی از و چارت سازمانی و چگونگی عملیات یک تیم سالویج بحث خواهد شد.

Keywords:

ROPME , MEMAC , Salvage , Emergency response , REMPEC