بررسی اثرات تغییر کاربری پادگان ایرانشهر به پارک هنرمندان (باغ تهران)

یکی از کاربری های ناسازگار با فضای شهری کاربری نظامی است که پادگان ها را شامل می شود. یکی از طرح های فرادستی که موجب توجه به کاربری های ناسازگار و تجدید حیات این مناطق شد طرح احیا فرهنگی مرکز تاریخی تهران می باشد. این طرح توسط گروه پژوهشی و تخصصی مطالعات شهرشناسی و معماری صفامنش و همکاران در سال 1367 شروع شد. در این چارچوب مهندسان مشاور صفامنش و همکاران در سال 1371 ضرورت استفاده بهینه از این مکان ها از قبیل کارخانجات قدیمی و متروکه و پادگان های درون شهری را از طریق بهسازی فضاهای کالبدی موجود چنین واحد هایی، مطرح کرد. طرح استفاده از پادگان سابق ایرانشهر یه عنوان باغ تهران و خانه هنرمندان نیز از شمار طرح هایی بود که به کمک این گروه به سرانجام و بهره برداری رسید. به این ترتیب پیشنهاد تبدیل پادگان ها به فضای مورد استفاده برای عموم، در پادگان ایرانشهر به اجرا درآمد. این پادگان در سال 1375 تغییر کاربری داده و تبدیل به پارک هنرمندان شده است. می توان گفت وجود پادگان های نظامی در شهر که حتی نظامیان هم از آن استفاده درستی نداشتند به عنوان یک معضل در شهر تهران مطرح بود. پادگان ایرانشهر نیز یکی از این فضاهای نظامی داخل شهر بود که قبلا به لحاظ امنیت شهری کارکرد داشته و لی بعدها نه نظامیان از آن استفاده درستی داشتند و نه مردم به دلیل دیوار کشی و عدم دسترسی می توانستند از آن استفاده کنند در این طرح پیشنهاد تبدیل پادگان به پارک و فضای سبز عمومی جهت استفاده مردم مطرح شد. با اجرای پروژه در سال 1376 این مجموعه از حالت ایستا و فضای بلااستفاده خارج شد و با حضور مردم در آن به یک فضای پویای شهری در شبانه روز تبدیل شد و امکان حیات به این مجموعه بازگشت. روند اجرای این طرح به تدریج استقبال و موافقت عموم را به دنبال داشت و موجب رونق اقتصادی و اجتماعی فضای پیرامون نیز شد. با توجه به اینکه این طرح رضایت عموم را به دنبال داشت و مکان مناسبی را جهت تعاملات اجتماعی مردم به وجود آورد می توان آن را در رده طرح های موفق جای داد

Keywords:

پادگان ایرانشهر , خانه هنرمندان , پارک هنرمندان , تغییرکاربری , کاربریهای ناسازگار , فضای پویای شهری