معماری معبود ازکعبه تابیت المقدس راهی به سوی بیداری دینی وگفتگوی ادیان ابراهیمی

ما انسان ها در شرایطی پا به قرن بیست و یکم گذارده ایم که جنگ ها، تجاوزها، ظلم و ستم و تروریسم جهانی در دنیا بیداد میکند و هر روزه در جهان شاهد جنگ های چریکی و کودتاهای مخملی و ... هستیم. جدال بر سر زمین ها، آب و خاک و منابع طبیعی (مانند انسانهای نخستین) نه تنها همچنان ادامه دارد بلکه بیش از گذشته نیز شده است، البته نه با سرنیزه و شمشیر و در جنگ های تن به تن، بلکه با سلاح های جدید شیمیایی و اتمی و با کشتار دسته جمعی مردم بیگناه و زنان و کودکان ساکنین شهرها و کشورها و به عبارت بهتر نسل کشی. در چنین موقعیتی است که نیاز به دین و پرستش و در یک کلام اعتقاد و نیاز به حضور خدا در زندگی انسانهای جوامع کنونی هرچه بیشتر احساس میگردد و به نظر می رسد این شاید آخرین و تنها راه حل پایان دادن به چنین وضعی در دنیای کنونی ما باشد. اما متأسفانه وضعیت زمانی اسفناک تر و تأسف بارتر خواهد شد که بدانیم و ببینیم که به صورت عملی و علنی آشکارا بعضی از این جنگ ها بر اثر اعتقادات مذهبی و دینی برخی صاحبان و پیروان ادیان الهی رخ می دهد. مانند آنچه در گذشته تحت عنوان جنگ های صلیبی اتفاق افتاد و مانند آنچه متأسفانه هم اکنون در فلسطین، لبنان و مناطق اشغالی کرانه ی باختری رود اردن و نوار غزه اتفاق می افتد. طرح یک مرکز گفتگوی ادیان ابراهیمی میتواند راه حلی باشد برای کم کردن این اختلافات کلامی؛ البته بسیار سهل انگارانه خواهد بود که بپذیریم به راحتی و آسانی میتوان میان صاحبان و پیروان ادیان مختلف حتی سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام آشتی کامل برقرار کرد بطوریکه دیگر هیچ اختلافی در میان پیروان آنها وجود نداشته باشد؛ اما راه حل گفتگو و تعامل نظرات و عقاید میتواند این اختلافات را از عامل جنگ و خونریزی به جدال های مسالمت آمیز کلامی تنزل داده و به جای میدان جنگ و تانک و اسلحه آنها را بر سر میز مذاکره و مصاحبه مطرح نماید. راهکار پیشنهادی این مقاله برای گشایش و حل این مشکلات بر پایی دو مرکز گفتگوی ادیان ابراهیمی در کنار کعبه بیت الله الحرام واقع در مکه مکرمه وقدس شریف و مسجد الاقصی در اورشلیم فلسطین (یعنی دو قبله مقدس مسلمانان و یهودیان) می باشد. البته گاهی این امر غیرقابل دسترس و یا حتی محال به نظر می رسد و به عقیده برخی صاحبنظران چگونه میتوان پیروان ادیان مختلف را همراه با یکدیگر در یک مکان جمع کرد و با صحبت و گفتگو توافق و آشتی بین آنها برقرار نمود؟ و صحبت از این آشتی زمانی سخت تر خواهد شد که مشاهده کنیم گاهی اوقات حتی از برقرار کردن صلح و آشتی میان دو نفر از یک کیش و آیین و با یک زبان، از یک خانواده و با یک تربیت مشترک عاجز و درمانده شده ایم. اما در اینجا توجه به این نکته پاسخ لازم را به ما میدهد که اغلب دشمنی ها و حتی دوستی ها در دنیای ما بر اساس مادیات و منافع مشترک مادی می باشد، حال آنکه دین بیش از آنکه امری مادی باشد فریضه ای معنوی است و با روح و جان انسان ها سر و کار دارد؛ در ضمن اگر همه به یک خدای واحد و آخرت و معاد (دنیای پس از مرگ) ایمان داشته باشند-تمام ادیان ابراهیمی این خصوصیات را دارا هستند بحث بسیار راحت تر و آسان تر می گردد؛ زیرا همانطور که در تمامی ادیان الهی مطرح میشود مقصود از زندگی دنیایی انسانها رسیدن به جایگاه قرب الهی و بهشت برین است و همانطوریکه در بسیاری از آیات قرآن کریم آمده است زندگی دنیا لهو و لعب و بازیچه ای بیش نیست و آخرت بهتراست و در حقیقت آنچه که ماندگار است آخرت است « والعاقبه للمتقین» این موضوع با ظلم و ستم و جنگ و خونریزی و ... که در تمام ادیان نکوهش گردیده به هیچ وجه سازگار نیست. و «جادلواهم باللتی هی احسن »پس با اهل کتاب - یهودیان و مسیحیان به مجادله و بحث نیکو بپردازید- و بگویید ای اهل کتاب بیایید بر سرآنچه باهم توافق داریم مشترکات ادیان مانند توحید و معاد به گفتگو و بحث بنشینیم.

Keywords:

دین , ادیان ابراهیمی , گفتگو , دوستی , وحدت , اسلام , مسیحیت , یهودیت