رابطه شدت محدودیت کمی غذایی و سطح افزایش مواد مغذی جیره با کیفیت لاشه جوجه های گوشتی

این تحقیق به منظور بررسی تأثیر دو شدت محدویت کمی غذایی )پانزده و سی درصد کمتر از متوسط خوراک مصرفی 11 ساعت قبل گروه شاهد که دارای تغذیه آزاد بودند( و سه سطح افزایش تراکم مواد مغذی جیره پس از اتمام دوران محدودیت )پنج، ده، وپانزده درصد بیشتر از حد احتیاجات استاندارد خود( بر خصوصیات لاشه و ویژگی های اندام های گوارشی جوجه های گوشتی انجام گرفت. آزمایش به روش فاکتوریل2×3با سه تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. طبق نتایج حاصل، اثر شدت محدودیت کمی غذایی بر وزن و درصد لاشه، و وزن و وزن نسبی سینه، ران، بال ها، گردن، و اندام های گوارشی سنگدان، چین دان، پیش معده، و لوزالمعده و نیز وزن و ابعراد دوازدهره، ژئوژنوم، ایلئوم، روده کور، و قولون معنی دار نبود، اما شدت محدودیت کمی غذایی بر وزن نسبی چربی محوطه بطنی اثر معنی داری داشت و تیمارهای دارای شدت محدودیت غذایی سیدرصد، چربی حفره بطنی پایینتری از خود نشان دادند. همچنین اثر میزان افزایش مواد مغذی جیره از پایان دوره محدودیت کمیغذایی تا انتهای دوره پرورش، بر خصوصیات فوق معنی دار نبود. نتایج نشان داد افزایش مواد مغذی جیره پس از اتمام دوره محدودیت، به اندازهای بوده که توانست کاهش رشد ناشی از دوره محدودیت را جبران نمابد که این امرناشی از جبران نقصان رشد مربوط به محدودیت غذایی در دوره بازپروری است. از طرفی، اعمال محدودیت غذایی، مانع از توسعه اندام های گوارشری نشد.

Keywords:

تراکم مواد مغذی , جوجه , روده , لاشه , محدودیت