ارزیابی زیرساختهای گردشگری استان همدان با استفاده از تحلیل خوشه ای

صنعت گردشگری دارای آثار اقتصادی و اجتماعی قابل ملاحظه ای می باشد. ایجاد اشتغال و دستیابی به درآمد ارزی پایدار و مناسب و همچنین شناخت متقابل فرهنگی در راستای صلح و وفاق بین المللی از آثار اقتصادی و اجتماعی این صنعت است. از اقدامات اساسی در توسعه گردشگری می توان به رتبه بندی زیرساخت های گردشگری در نواحی مختلف یک استان، توزیع متعادل زیرساخت ها و تعدیل نابرابری در نواحی مختلف، اشاره کرد. استان همدان یکی از استانهای غنی و پربار از لحاظ گونه های گردشگری می باشد اما به علت، عدم توازن در سازمان فضایی و عدم سلسله مراتب مبتنی بر رابطه تعاملی میان نواحی گردشگری و زیرساختهای گردشگری مناسب نتوانسته به جایگاه فراخور خویش دست یابد. بنابراین، در برنامه ریزی های آمایش سرزمین به منظور هدایت گردشگران با توجه به امکانات و زیرساخت های گردشگری وهمچنین برای رفاه گردشگران و کاهش آسیب های زیست محیطی رتبه بندی نواحی ضروری است. هدف این مقاله، سطح بندی بر اساس برخی از عوامل موثر در جذب گردشگری با روش تحلیل خوشه ای که روش تحقیق نیز به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد. نتایج اولیه تحقیق نشان می دهد که با توجه به معیارهای درنظر گرفته شده برای سطح بندی شهرستان ها، شهرستان همدان در خوشه اول، ملایر و تویسرکان، نهاوند در رتبه دوم قرار گرفته اند.

Keywords:

زیرساخت , گردشگری , تحلیل خوشه ای , رتبه بندی , استان همدان