جایگاه انرژی های نو در گردشگری پایدار

امروزه گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع توسعه پایدار ، فرصت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای شهرها به وجود می آورد. در بسیاری از کلانشهرهای دنیا رقابت ویژه ای در جهت ارتقای کیفیت کالبدی و معنایی منظر شهری وجود دارد تا بتواند جایگاه خود را در سطح جهانی برای جذب گردشگر و توریسم ارتقا دهند. بر اساس چنین ویژگی، گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی و تفریحی یکی از اهداف مهم برنامه ریزان مدیریت کلانشهرهای جامعه در حوزه گردشگری شهری است. وجود جاذبه های متنوع منابع طبیعی در شهرها از جمله رودخانه های شهری جزء پارامترهای مهم شکل گیری گردشگری شهری می باشد. سفر به دیگر نقاط دنیا چه به صورت حقیقی و واقعی و چه به صورت مجازی، با انگیزه های مختلفی جزو ملزومات زندگی قرن بیست و یکم و شکل دهنده جریانی است که مرزهای ملی و بین المللی را در نوردیده ، رویکری فراتر از دولت و ملت خواهد داشت. گردشگری به عنوان یکی از منابع درآمد و ایجاد اشتغال در سطح محلی می تواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی باشد. صنعت توریسم از صنایعی است که در سال های اخیر در سطح ملی گسترش یافته و در ردیف یکی از بزرگتمد جهان درآرین منابع درامده است. همچنین باید افزود که چرخه عظیم مالی که به طور غیرمستقیم طول محور صنعت گردشگری می چرخد، به مراتب مهمتر از درآمدهای مستقیم بر اقتصاد جهانی تاثیرگذار است. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی خواهد بود که بر نقش انرژی های تجدید شونده از دو دیدگاه مورد توجه قرار می دهد. اول از لحاظ میزان کاهش مصرف انرژی و دوم از لحاظ پتانسیل های بصری که این منابع در طبیعت ایجاد می کنند و در جهت جلب گردشگر و اموزش به گردشگران در جهت کاهش مصرف انرژی کمک می کند.

Keywords:

گردشگری , گردشگری پایدار , انرژی های تجدید شونده , اقتصاد سبز