بررسی اثرات تغییر آب و هوا بر منابع تجدیدپذیر اکوسیستم های طبیعی

اقلیم اساسی ترین نیروی محرکه ای است که به عنوان عامل تعیین کننده و ماهیت بخش در توزیع و انتشار موجودات زنده موثر است. میزان گازهای گلخانه ای از جمله دی اکسید کربن موجود در جو در حال افزایش است که نشانه ای برای تداوم تغییر اقلیم و قوت گرفتن اثرات سوء آن بر بخش های مختلف است. با توجه به پیش بینی مدل های مختلف از روند آینده تغییرات اقلیمی، برای مقابله با این پدیده و اثرات ناشی از آن باید در بخش های مختلف با برنامه های جامع و در سطح همگانی آماده شویم. خشکسالی هایی با شدت و فراوانی زیاد و گسترش یک درصدی سطح بیابان های کشور ، روزنه هایی از اثرات دامنه دار تغییرات اقلیمی هستند که در آینده می توانند بلایا و مشکلات عدیده ای را ایجاد نمایند. افزایش دی اکسید کربنف تغییر در شرایط هیدرولوژیکی از قبیل بارندگی، درجه حرارت، تبخیر و تعرق، رواناب، تغییر نزولات جامد به مایع (به عنوان یکی از علل وقوع سیل)، کاهش میزان بارندگی، رطوبت، افزایش دما به ویژه در تابستان، افزایش میزان خشکی، تبخیر و تعرق، وزش بادهای گرم و سوزان، کاهش پوشش گیاهی، بیابان زایی و... واقعیت هایی از پیامدهای جهان در حال تغییر امروزند. در این مقاله با بررسی تغییرات اقلیمی، مهمترین جنبه های تاثیر آن بر خشکسالی و بیابان زایی به چالش کشیده می شوند.

Keywords:

تغییر اقلیم , خشکسالی , بیابان زایی , دی اکسید کربن