بررسی میزان تأثیر مدیریتدانشبر نوآوری (در میان مدیران و کارکنان شرکتهای فناور مستقر در پارکعلم و فناوری دانشگاه ارومیه)

دانش به عنوان اساس و مهمترین عامل رقابت مطرح شده است و در کنار دانش، نوآوری نیز به عنوان مهمترین عامل جهت بقای شرکتهای فناور و دانش بنیان شناخته شده است. فرایند دانش آفرینی، همان تولید دانش و در نهایت تبدیل آن به محصولات و خدمات از طریق مفهوم نوآوری است. تحقیقات مربوط به نوآوری بیان میکند که شرکتها در تبدیل تکنولوژی جدید به موفقیت تجاری، نیازمند داراییهای مکمل از جمله خلاقیت و نوآوری میباشند. شرکتهایی با ابداع گریهای بزرگتر، در پاسخ به محیطهای متغیر و در توسعه تواناییهای جدیدی که به آنها اجازه رسیدن به عملکرد بهتر را میدهد، موفقتر خواهند بود. هدف از این تحقیق بررسی میزان تأثیر مدیریت دانش برنوآوری در شرکتهای فناور مستقر در پارکعلم و فناوری دانشگاه ارومیه میباشد. پژوهشحاضر از نظر هدفکاربردی و از نظر ماهیت از نوع توصیفی و همبستگی میباشد. یافتههای پژوهشنشان دهنده وجود رابطه معنادار بین مدیریتدانشو نوآوری( محصول، فرایند، تدریجی و بنیادی) میباشد بنابراین توجه بیشتر شرکتها به مدیریت دانش، باعث افزایش نوآوری در آنها خواهد گردید.

Keywords:

مدیریت دانش , نوآوری محصول , نوآوری فرایند , نوآوری تدریجی , نوآوری بنیادین (رادیکال)