تبیین تناسبات طراحی در فضاهای مسکونی روستایی بر اساس الگوهای پایدار دراقلیم گرم و خشک ( نمونه مورد مطالعه: شهرستان ورامین)

سوخت های فسیلی در طبیعت طی صدها هزار سال تکوین یافته اند که در مقایسه با میزان مصرف قابل بازسازی نیستند و متاسفانه تمدن جدید روش زندگی را بر اساس آن بنا کرده است .در بحث توسعه پایدار، توجه مجدد به امر طراحی اقلیمی و بازگشت به معماری و شهرسازی بومی با بهره وری از تکنولوژی همگون با محیط زیست مطرح میگردد؛ چراکه در این نوع طراحی با استفاده حداکثر از انرژی های پاک و همسازی با شرایط اقلیمی، ضمن تأمین شرایط آسایش انسان و کمترین دخل و تصرف در طبیعت، صرفه جویی در مصرف انرژی و حفظ محیط زیست سالم برای نسل های آینده ممکن می شود. لذا دو اصل را می توان در دستور کار این بخش قرار داد: حداقل استفاده از سوختهای فسیلی، حداکثر استفاده از انرژی های تجدید پذیر با توجه به الگوهای معماری بومی در اقلیم گرم و خشک و تدوین الگویی جهت کاربری مسکونی در این اقلیم. بنابراین اصول طراحی بومی گامی است به سوی پایداری.در این مقاله به بررسی راهکارهای الگوهای معماری بومی در اقلیم گرم و خشک به طور خاص در دو روستای شهرستان ورامین به روش توصیفی تحلیلی پرداخته می شود که در جهت طراحی ساختمان مسکونی توام با نیازهای انسان امروزی است و موجبات آسایش ساکنین آن را فراهم می نماید و از نظر صرفه جویی مصرف انرژی کار آمد است.

Keywords:

عوامل اقلیم گرم و خشک , معماری بومی , مسکن پایدار