بررسی رابطه ی درگیری شغلی با عدالت سازمانی در کارکنان صدا و سیمای استان ایلام

درگیری شغلی به عنوان یک نگرش، متغیر مهمی است که به افزایش اثربخشی سازمان، کمک می کند. هرچه سطح درگیری شغلی کارکنان یک سازمان بالاتر باشد، اثربخشی آن نیز افزایش خواهد یافت. عدالت و اجرای آن یکی از نیازهای اساسی انسان است و عدالت سازمانی بیانگر ادراک کارکنان از رفتار منصفانه سازمان است. لذا با توجه به اهمیت این دو متغیر، هدف این پژوهش تعیین رابطه عدالت سازمانی با درگیری شغلی در کارکنان سازمان صدا و سیما است. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان سازمان صدا و سیمای استان ایلام و نمونه تحقیق شامل 169 نفر است که به وسیله فرمول کوکران در سال 1391 انتخاب شده اند. ابزار اندازه گیری متغیرهای تحقیق، پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) و درگیری شغلی لاداهل و کنجر (1965) است. نتایج آزمون همبستگی و رگرسیون خطی نشان می دهد که بین عدالت سازمانی و ابعاد آن با درگیری شغلی رابطه مثبت و معنادار وجود داشته و نتایج آزمون رتبه بندی فریدمن نشان داد که بعد عدالت مراوده ای در بهترین حالت قرار دارد و دارای بیشترین امتیاز است و بعد عدالت توزیعی در بدترین حالت قرار دارد و دارای کمترین امتیاز است و عدالت رویه ای جایگاه متوسط را دارد.

Keywords:

درگیری شغلی , عدالت سازمانی , عدالت مراوده ای , عدالت توزیعی , عدالت رویه ای