مطالعه رفتار pH های متفاوت در برهمکنش میان لاکتوفرین انسانی و داروی استرادیول

لاکتوفرین انسانی گلیکوپروتئینی متصل به آهن از خانواده ترانسفرین ها می باشد. لاکتوفرین از پروتئین های پلاسما است که می تواند به عنوان حاملی برای داروها باشد . استرادیول دارویی است که برای درمان های گوناگون از جمله سرطان سینه پیشرفته غیر قابل جراحی در زنان یائسه به کار می رود.هدف :از آنجا که حرکت داروها در پلاسما و رسیدن به بافت هدف بوسیله پیوند شدن به پروتئین های پلاسما انجام میشود و ویژگی-های این پیوند غلظت داروهای آزاد در پلاسما را مشخص می کند. می توان میزان دوز داروی مصرفی را تعیین کرد. روش مطالعه: لاکتوفرین و استرادیول را در محلول بافر پتاسیم فسفات در pH های 6/ 4 و 7/ 4 و 8/ 4 حل کردیم. از دستگاه طیف سنجی نشری و پتانیسل زتا برای بررسی این برهمکنش استفاده کردیم. یافته ها:استرادیول فلورسانس ذاتی لاکتوفرین انسانی را به روش استاتیک خاموش کرده است. در این برهمکنش دو دسته جایگاه پیوندی برای هر سه pH مورد نظر آشکار شده است که تمایل پیوندی 7/ pH 4 نسبت به pH های دیگر بیشتر می باشد. پتانسیل زتا غلظت بحرانی تجمع دارو را مشخص کرده است که برای pH فیزیولوژیک 10 -6× 83/5 میلی مولار بدست آمده است. نتیجه گیری و بحث: نتایج طیف سنجی فلورسانس نشان داد که خاموشی نشان دهنده تشکیل کمپلکس بین این دارو با پروتئین لاکتوفرین انسانی می باشد و تمایل استرادیول به دسته جایگاه دوم بر روی لاکتوفرین انسانی بیشتر می باشد. دوز مصرف دارو باید کمتر از غلظت به دست آمده از نتایج پتانسیل زتا باشد.

Keywords:

لاکتوفرین , استرادیول , پتانسیل زتا