استعدادیابی ورزشی راهی منطقی کوتاه و مقرون به صرفه برای حضورموفقیت امیزورزشکاران درصحنه های بین المللی می باشد فرایند کشف ورزشکاران بااستعدادوهدایت آنها به سوی تیم های ورزشی به منظور شرکت دربرنامه های تمرینی سازمان یافته و تخصصی یکی ازانتظارات جامعه ازسازمان اجرایی ورزش درکشور است ویژگی جسمانی حرکتی و رفتاری مورد نیاز برای استعدادیابی درورزشهای مختلف متفاوت است پایه گزینش براین فرض نهاده میشود که ویژگیهای مورد نیاز هرورزش میتواند درسنین پایین تر شناسایی شده و با تمرینات اختصاصی بعدی تکامل یابد برنامه استعدادیابی درکشورهای شوروی سابق و اروپای شرقی ازدهه 1960 شامل ارزیابی اولیه ویژگیهای حرکتی مهارتی جسمانی پیکرسنجی و رفتارهای تعداد زیادی ازکودکان و حتی تمامی دانش اموزان مدارس بوده است همچنین بیشتر افرادی که ازکشور المان شرقی دربازیهای المپیک 1972 مدال گرفته بودند دربرنامه های استعدادیابی شرکت کرده بودند این موضوع درکشورهای غربی نیز دردودهه اخیر گسترش زیادی پیدا کرده و بعنوان مثال کمیسیون ورزش استرالیا درراستای بازیهای المپیک سیدنی طرحی 3مرحله ای تحت عنوان استعدادیابی را به مرحله اجرا گذاشت به نظر می رسد که استعدادیابی درورزش مزایای قابل ملاحظه ای دارد که درمقاله حاضر ضمن مرور آنها به تشریح اجزای موثر دربرنامه و چگونگی اجرای آن دررشته های ورزشی مختلف می پردازیم اجزای برنامه استعدادیابی عبارتنداز: ویژگیهای انتپورپومتریکی /ویژگیهای ترکیب بدنی /ویژگیهای فیزیولوژیک /ویژگیهای مهارتی /ویژگیهای روان شناختی