فرآیند استعدادیابی درورزش(شناسایی ،پیشرفت و انتخاب )

استعداد یابی عملکردی مقطعی یا کوتاه مدت نیست بلکه فرایندی طولی است و نیاز به تخصص تجربه صرف وقت مدیریت صحیح و هزینه کافی دارد کشورها برای بالا بردن سطح آمادگی مهارتی و استعدادسنجی تکنیکی نونهالان خود فعالیت های وسیعی را آغاز کرده اند که ازآن جمله میتوان به تهیه نورمهای استاندارد مهارتی و تکنیکی اشاره کرد فرآیند استعدادیابی نوعی انتخاب براساس پیش بینی است درپیش بینی انتظار می رود فرد انتخاب شده کارموردنظر را بهتر ازکارهای دیگر و شاید بهتر ازافراد دیگر اجرا کند بخش کلیدی فرآیند پیش بینی انتخاب و استفاده ازراههای مناسب برای سنجش توانایی های حرکتی ورزشکاران و سپس هدایت کردن افراد انتخاب شده به تمرین ورزشی است کارلوس کانتارو معتقد است تکنیک استعدادیابی ذاتی است که تمام قواعد بازی را برهم می زند بنابراین تفاوت هایی را بین بازیکنان به وجود می اورد و مهارتهای فردی به تنهایی با راه حلهای غیرمنتظره به وضعیت های پیچیده پایان می بخشد اولین نکته ای که درفرآیند استعدادیابی مطرح میشود توجه بیشتر به کشف و شناسایی استعداد است نه پرورش استعدادها بطورکلی استعدادیابی باید پویا باشد و بابلوغ رابطه داشته باشد پتانسیل توسعه ای را درنظر بگیرد نه اینکه برحذف درسنین اولیه متکی باشد