کاربرد چوب در سازه ی معماری دوران اسلامی مازندران

چوب از طبیعی ترین و در دسترس ترین مصالح ساختمانی است که قدمت استفاده از آن به گذشته باز می گردد. تاریخ، چوب را به عنوان یک عنصر مقاوم وبا دوام ذاتی می شناسد و سازگاری آن با محیط به اثباترسیده است. استفاده از چوب در ساختمان های تاریخی که بخش عمده ی آن از افتخارات ملی است مؤید این نظریه است. مقاوم بودن شاخص ترین ویژگی سازه های چوبی و بالطبع ساختمان هایی است که با چوب ساخته میشود. ایران که سرزمینی است سرشار از منابع جنگلی، در ساختن بناهای خود همواره از دو نظام معماری بهره برده است. یکی نظامی که استخوان بندی اش داربست چوبی است و دیگری که بر اساس استفاده از طاق پایهگذاری شده است. در شمال کشورمان درصد قابل توجهی از ساخت و ساز به وسیله سازه های چوبی صورت گرفته که تجربه بسیار مناسبی برای کارشناسان و مهندسان کنونی جامعه می باشد. شناسایی و بررسی کاربردهای چوب در سازه های معماری اسلامی مازندران مشتمل بر معرفی عناصر و اجزاء کالبدی از طریق حضور در محل،کار میدانی ومطالعات کتابخانه ای از مباحثی است که در این مقاله به آن پرداخته شده است.

Keywords:

کاربرد چوب , اسکلت سقف , سازه های چوبی , معماری