بررسی تجمع زیستی جیوه کل در بافت های خوراکی و غیر خوراکی ماهی بیاحLiza persicus و ارتباط آن با برخی مشخصات زیست سنجی در محدوده خوریات ماهشهر

جیوه دومین آلاینده خطرناک دنیا بعد از قلع به حساب می آید و در میزان بسیار کم، تأثیرات بسیار زیادی را ایجاد می کند. متیل جیوه از طریق آبزیان کوچک در یک تراکم زیستی به آبزیان بزرگتر انتقال می یابد و در نهایت در یک چرخه غذایی وارد بدن انسان می گردد. با توجه به جاری شدن فاضلاب سمی چند مجتمع پتروشیمی در خور موسی و استفاده برخی واحدهای صنعتی از جیوه به عنوان کاتالیزور، می توان گفت خطرات زیادی در این منطقه ایجاد می شود در این پژوهش میزان تجمع زیستی جیوه در بافت خوراکی ماهیچه ها و بافت های غیرخوراکی کبد و گناد ماهی بیاح Liza Persicus در منطقه خوریات ماهشهر توسط دستگاه اسپکتروفتومتر جذب اتمی A.A.S تعیین گردید.خورسمایلی از میان خوریات ماهشهر انتخاب و نمونه برداری در یک فصل (فصل تخم ریزی) انجام پذیرفت. در این مطالعه 60 عدد ماهی بیاح صید و 90 نمونه جهت آنالیز تهیه شد. میانگین غلظت جیوه کل در بافت ماهیچه، کبد و گناد ماهی بیاح به ترتیب برابر 1/0± 78/2، 05/0 ±14/8 و 04/0 ±69/2 ppm به دست آمد. همچنین رابطه مثبت معنی دار در سطح 01/0 بین طول و وزن ماهی با این بافت ها وجود داشته و تفاوت معنی داری بین غلظت جیوه در بافت های دو جنس نر و ماده مشاهده شده و جیوه در جنس ماده تجمع زیستی بیشتری داشته است. در نهایت با مقایسه های صورت گرفته مشخص شد، میانگین غلظت جیوه کل در بافت ماهیچه بسیار بیشتر از حد استاندارد ارائه شده توسط FDA,EPA,UK (MAFF), WHO،FAO می باشد. یافته های این تحقیق نشان دهنده عدم قابلیت مصرف این ماهی در منطقه مورد مطالعه می باشد.

Keywords:

تجمع زیستی , جیوه , ماهی بیاحLiza persicus , خوریات ماهشهر