متاسفانه علیرغم پیشرفت دانش و توان مهندسی و
تکنولوژی ساختهیچکدام نتوانسته است دربالا بردن کیفیت فضاها و ارزشهای معماری متناسب با زندگی انسان معاصرکمک شایانی کند به گونهای که فضاهای معماری امروزبه فضاهایی تک بعدی و فاقد معنا تبدیل شده و کیفیات یکسانی پیدا کرده اند علاوه براین
تکنولوژی موجب شده برخلاف تفاوت های فرهنگی اقلیمی بومی که درمحیط موجود میباشد بناها درنقاط مختلف یکسان شده و آنچنان تفاوتی باهم نداشته باشند این موضوع موجب تقلیل کیفیت فضاها گشته و باعث شده فضاها آنچنان دلچسب و مطبوع نباشند و کیفیت فضاها ازبین برود درحالیکه با دقت درمسکن سنتی ایرانی که براساس
تکنولوژی بومی شکل گرفته است به این موضوع پی می بریم که میتوان با استفاده ازتکنولوژی بومی درتمام نقاط خانه حال و هوا و کیفیت های متفاوتی را بسته به کاربرد آن فضا بوجود آورد یکی ازراه های دستیابی به این کیفیت های ازدست رفته رجوع به تکنیکها و روشهای ساخت استکه باتوجه به جزئیات مصالح و همچنین هم نشنیی آنها و ترکیب مناسب اجزا بتوان به سمت کیفیت مطلوب درخانه معاصر رسید این مقاله سعی دارد با شناخت پتانسیلهای
معماری بومی که درتکنولوژیهای بومی نهفته به ارایه راهکارهایی جهت طراحی فضایی با کیفیت و هویت ایرانی دست یابد درپایان دراین مقاله به این نتیجه می رسیم که
تکنولوژی یکی ازعناصراصلی کیفیت دهی درطراحی
مسکن ایرانی است و باید به روشهایی که دراین مقاله به اجمال ذکر میشود توجه گردد