سطح بندی توسعه در مناطق روستایی سیستان و بلوچستان

روشهای کمی معیاری مناسب درجهت سطح بندی و سازماندهی فضایی - مکانی سکونتگاه های روستایی محسوب میگردند آنالیز تاکسونومی عددی یکی ازکاربردی ترین روشهای درجه بندی مقایسه و تعیین درجه برخورداری است که ضمن کمک به شناخت میزان نابرابری و شناسایی نقاط محروم میتواند زمینه برنامه ریزی و نیل به توسعه متعادل را فراهم سازد برهمین اساس پژوهش حاضر با هدف سطح بندی توسعه درمناطق روستایی استان سیستان وبلوچستان با استفادها زمنابع اسنادی درصدد است تا توسعه اجتماعی اقتصادی مناطق مورد مطالعه را درقالب 3شاخص زیربنایی بهداشتی خدماتی - اداری برای 7شهرستان که بصورت تصادفی بعنوان جامعه آماری انتخابی گردیده اند با استفاده ازمدل تاکسونومی عددی و نرم افزارهای Spss,excel بارویکردیتوصیفی - تحلیلی مورد ارزیابی قراردهد تحلیل آماری داده های موجود حاکی ازآنست که توزیع ناعادلانه امکانات موجود ایجادشکاف عمیقی بین مناطق روستایی استان سیستان وبلوچستان گردیدها ست بطوریکه در شاخصهای زیربنایی مناطق روستایی شهرستان نیک شهر با 0/47بیشترین توسعه و شهرستان چاه بهاربا 0/86 کمترین میزان توسعه را دارا بودهاند درسطح بندی شاخصهای بهداشتی نیز روستاهای نیک شهر با 0/21 بیشترین توسعه ومناطق روستایی شهرستان خاش با 0/83 کمترین توسعه را داشته اند نتایج همچنین نشان میدهد محرومیت بالا دربرخورداری ازشاخصهای زیربنایی و بهداشتی درمناطق روستایی استان سیستان وبلوچستان بسیارمشهود است

Keywords:

سطح بندی , توسعه , مناطق روستایی , سیستان وبلوچستان , تاکسونومی عددی