اثر پوترسین بر عمر گلجایی، درصد گلچه باز، درصد ریزش گلچه ها و فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز گل شاخه بریده مریم (.Polianthes tubersa L)

گل مریم یکی از مهمترین گل های شاخه بریدنی در ایران و جهان است. برای بررسی تاثیر پوترسین روی پارامتر های کمی و کیفی گل مریم ، پژوهشی د ر قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. پوترسین در 4 غلظت (0، 1، 5 و 10 میکرومولار) استفاده شد. بالاترین عمر گلجایی در تیمارهای پوترسین 1 و 5 میکرومولار دیده شد که عمر گلجایی را نسبت به تیمار شاهد 2 روز افزایش دادند. نتایج نشان داد پوترسین در غلظت 1، 5 و 10 میکرومولار به ترتیب 40، 25 و 33 درصد میزان گلچه های باز را نسبت به شاهد افزایش داد. پوترسین در تمام غلظت ها درصد ریزش را نسبت به شاهد کاهش داد. همچنین پوترسین در تمام غلظت های به کار رفته، فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز را نسبت به شاهد کاهش داد. بنابراین، به نظر می رسد این ترکیب با کاهش رادیکال های آزاد اکسیژن، حفظ تمامیت غشاء، افزایش سنتز ترکیبات فنلی و کاهش فعالیت آنزیم PPO، باعث افزایش کیفیت پس از برداشت گل مریم شده است.

Keywords:

گل مریم , پوترسین , عمر گلجایی , آنزیم پلی فنول اکسیداز