جایگاه محرمیت در معماری خانه های ایرانی به مثابه یک الگوی پایدار

مهمترین رویداد در تاریخ تکامل انسان ، تغییر در نحوه جابجایی و«سکونت» بوده است. پیشرفت های آینده تغییر پوسته را ایجاب خواهد کرد.ساختمان به عنوان پوسته دوم انسان باید در عین حفظ ارزشهای بنیادی، قابلیت تطبیق با شرایط جدید را داشته باشد.خانه به عنوان مهم ترین بستر رشد معنوی علاوه بر پاسخگویی به نیازهای ارزشی ، جواب گوی انسانی که مدام نو می شود ، باشد.مفاهیم و نگرش های نو ذهن انسان امروز را مدام به چالش کشیده و فضای ذهنی وی را به سرعت به خود اختصاص می دهد.) سکنی گزیدن در اصل عبارت است از جهانی از «چیزها» را به خود اختصاص دادن که نه با تصورات مادی ، بلکه در قالب آثاری درخدمت تعبیر معنا و مقصود به دست آمده توسط چیزها ، روی می دهد.ایجاد خلوت و محرمیت در تامین آسایش روحی افراد خانواده و در نهایت آسایش محله و اجتماع نقشی اساسی دارد.این مفهوم در خانه های سنتی ایران به خوبی مورد توجه قرار گرفته و معماران سنتی با به کار گیری تدابیر مختلف سعی در برآورده کردن این نیاز داشته اند.برخلاف آن چه در معماری امروز ایران رخ داده و آن نادیده گرفتن خلوت و محرمیت و امنیت بصری در ساختمانهاست. نوشتار حاضر به معرفی جایگاه پایداری در معماری سنتی با محوریت محرمیت در خانه های سنتی ایران می پردازد و در پی افزایش پایداری ارزشهای بومی معماری و تداوم استفاده از آنها در جهت جهانی شدن را، به ما روشن می سازد نتایج حاصل بیانگر این است، که حفظ و تلفیق ارزشهایمعماری بومی ، بیانگر راز پیوستگی انسانها به تاریخ و محیط کالبدی خود و در پی آن موجب پایداری در هر زبان و فرهنگی میباشد. و توجه به الگوهای معماری سنتی و حفظ ارزش های آن در معماری معاصر می تواند تاثیر بسزایی در بالابردن کیفیت خانه های امروزی داشته و رضایت مندی کاربران را تامین نماید.روش تحقیق حاضر به شیوه توصیفی تحلیل و ابزار گردآوری اطلاعات آن به صورت مطالعات کتابخانه ای میباشد.

Keywords:

معماری سنتی , پایداری , محرمیت , سکونت , خانه