بهبود لرزه ای سیستم های جداساز توسط میراگرMRبا استفاده از الگوریتم های کنترل نیمه فعال

سیستم های جداسازی لرزه ای به عنوان یکی از وسایل موثر برای حفاظت سازه ها در برابر تحریکات لرزه ای پذیرفته شده اند . یکی از مشکلات جداسازهای لرزه ای مقدار زیاد جابجایی در تراز جداساز می باشد. برای کاهش جابه جایی جداساز ها می توان از میراگر های غیر فعال استفادهنمود . مشاهده می شود که با اضافه کردن میراگر های غیر فعال به سیستم جداسازی لرزه ای , جابه جایی پایه کاهش پیدا می کند ولی نیرو هایسازه ، جابه جایی نسبی طبقات و شتاب طبقات سازه افزایش می یابد . برای حل این مساله می توان از سیستم کنترل فعال یا کنترل نیمه فعال در تراز جداساز استفاده نمود . در این مقاله , از روش کنترل نیمه فعال با استفاده از میراگر MR استفاده می شود . ولتاژ میراگر MR توسط شبکه عصبی موجک تعیین می گردد . شبکه عصبی موجک یکی از روش های کنترل هوشمند است که در مقابل روش های کنترل کلاسیک از توانمندی هایینظیر قابلیت پرداختن به مسایل غیر خطی و پیچیده ، انطباق پذیری و مقاوم بودن به خطا ها و عدم قطعیت بر خوردار است . برای آموزش کنترلرعصبی موجک از الگوریتم ژنتیک استفاده می شود نتایج عددی نشان می دهد که با مقایسه با حالت کنترل غیر فعال , کنترل نیمه فعال پیشنهادی می تواند شتاب طبقات ، برش پایه و جابه جایی نسبی طبقات را کاهش زیادی بدهد و در مقابل جابه جایی پایه کمی افزایش می یابد

Keywords:

جداساز لرزه ای , کنترل نیمه فعال , شبکه عصبی موجک , الگوریتم ژنتیک , میراگر MR