نگاهی اجمالی به رویکرد میان طبیعت و معماری

طبیعت دستاورد بهترین معمار یعنی خداوندگار است و اغلب برای معماران بهترین سرچشمه الهام بوده است. بشر در طول تاریخ از هنگامی که سرپناه ، مسکن ، محل زیست ، محل کار و یا هر نوع فضایی را ساخته و مورد بهره برداری قرار داده ، همیشه عوامل طبیعی در این ساختار یک اصل مهم و اساسی برای او بوده اند. معماری انسان در این دوران تاریخی آگاهانه دو موضوع فرم و عملکرد را آشکارا دربرداشته است. به کارگیری فرم های طبیعی در معماری ، نشانه گرایش انسان به آثار خلقت و تأثیرات آن است. از سوی دیگر فرم های طبیعت در گذشته از نقش مؤثرشان چه در زمینه عملکردی و چه در باب زیبایی ، از احترام و تقدس در فرهنگ ها و اقوام ملل مختلف برخوردار بوده اند. به عنوان مثال حیوانات و پرندگان در کشورهای مختلف و در آیین ها و جوامع گوناگون بنا به گذشته فرهنگی آنها ، هریک تقدسی خاص داشته اند. به گفته پل کله نویسنده و نقاش سوییسی (1879-1940) ، ارتباط با طبیعت ضروری ترین شرط برای هنرمند است. هنرمند انسان است : او خود طبیعت است ، بخشی از طبیعت و در میان فضای طبیعی. طبیعت در بسیاری از راهبردهای منتهی به خلاقیت معماری تأثیر می گذارد . طبیعت همیشه در همه جا حاضر و طبقه بندی ناپذیر و به مثابه ابزاری بسیار قدرتمند برای الهام بخشی است . حضور آن در استعاره ، تقلید ، تغییرپذیری فرم و مصالح معماری آشکار است.

نگاهی اجمالی به رویکرد میان طبیعت و معماری Keywords:

طبیعت , معماری , معماری منظر , معماری ارگانیک , هندسه طبیعت , نظریه آشوب و فرکتال