بررسی تجربی عملکرد غشای پلیمری PAN350 در فرآیند اولترافیلتراسیون به منظور استفاده در مصارف صنعتی به وسیله یافتن نقطه ی بهینه شرایط عملیاتی

در این مقاله نتایج به دست آمده از بررسی های تجربی حذف روغن، گریس و ذرات معلق برای 3 نوع خوراک توسط غشا پلیمری ارائه و تحلیل می گردند. همان طوری که می دانیم در فرآیندهای جداسازی با استفاده از تکنولوژی غشایی آن چه بیشتر از هرچیز مورد توجه است. فلاکس جریان تراوشی، میزان کاهش فلاکس با زمان (گرفتگی) و هم چنین پسزنی غشا است. در واحدهای بهینه سازی فلاکس عبوری و میزان کاهش فلاکس از طریق طراحی مناسب مدول و بررسی پارامترهای عملیاتی صورت می گیرد. اما در عمل به دلیل وجودمحدودیت های مختلف در طراحی مدول غشایی، این مسئله معمولاً با بهینه سازی شرایط عملایتی انجام می شود. اختلاف فشار در دو طرف غشا، سرعت جریان خراک روی سطح غشاهای خوراک متغیرهای هستند که می توان با تنظیم |آن ها به مقادیر مناسب فلاکس بهینه و حداقل گرفتگی دست یافت. باید توجه داشت که بر تعیین شرایط بهینه عملیاتی، افزایش فلاکس، کاهش میزان گرفتگی و میزان پسزنی همزمان موردتوجه قرار می گیرند. زیرا در برخی موارد، افزایش فلاکس تراوشی نه تنها باعث بالا رفتن میزان مصرف انرژی مصرفی می شود، بلکه باعث تشدید پدیده گرفتگی در غشا نیز می گردد. برای طراحی آزمایشات روش تاگوچی استفادهشده است. نتایج نشان دادند که استفاده از غشا پلیمری PAN350 گزینه مناسبی برای حذف روغن، گریس و ذرات معلق با اندازهای 033 تا 0033 pmm موجود در پساب هستند و تقریبا در حدود 033% حدف گردند. برای خوراک 3 کاهش یافته است . محاسبات تجربی نشان می دهند که هر دو عامل شکل لایه ای کیک و مکانیسم گرفتگی حفره ها بر روی کاهش شار بطور موثری تاثیر می گذارند.

Keywords:

تراوش پذیری , غشا پلیمری , فلاکس تراوشی , گرفتگی