بازشناسی عناصر هویت بخش به معماری ایرانی _اسلامی

معماری معاصر ایران هنوزر در سردرگمی میان برداشت سطحی از نگاهی حسرت آمیز به گذشته تا فریفتگی به الگوهای غربی به سر می بردومعمار امروز ایران در دستیابی به جوهره بنیادین معماری کشور خویش با چالش های فراوانی رو به روست .معماریگذشته این کشور که همواره با تکیه بر خلاقیت و خصایص پایدار از جایگاهی ویژه بر خوردار بود، در عصر حاضر در اثر مواجهه باپدیده های گوناگون نظیر سیاست های استعماری و سرازیر شدن ثروت های نفتی بدون دارا بودن پشتوانه مدیریتی لازم و نیز با دلباختگی به مظاهر تمدن تازه صنعتی شده غربی از حقیقت فاصله گرفته و صورتی تصنعی و تنزلی پیدا نموده است. هویت را میتوان تجلی فرهنگ در محیط دانست زیرا مکانها از انسان معنا می گیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه ها است که فرهنگ او را شکل می دهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط می توان مشاهده نمود که همان هویت اوست.معماری به رغم تفاوت های سرزمینی که در شکل آن تاثیر فراوانی داشته ، دارای ویژگی های ذاتی ، پویا و تدریجی استکه آن را هویت می نامند . در دوره معاصر، به ویژه در دو دهه اخیر، بحث درباره هویت معماری ایران اغلب با موضوع نسبت با تاریخ همراه شده و از گاه آنان که در جست وجوی معماری باهویت هستند، پرسش از معماری مطلوب معمولا توجه به تاریخ و مباحثه پیرامون ضرورت و نحوه التفات به معماری گذشته را در پی داشته است. از این رو بارها و بارها معماری گذشته ایران وویژگی های آن توسط صاحبنظران مختلف مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و بر لزوم توجه به آن در معماری دوره معاصر تاکید شده است. واژه شناسی هویت ، ما را به انسان ، معماری و مولفه های تمیز دهنده آن می رساند .مولفه های تمیز دهنده معماریشامل انسان و باورهایش ، مکان و زمان می باشند . در این پژوهش به بازشناسی عناصر هویت بخش به معماری ایرانی-اسلامیپرداخته می شود. این تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است .نتایج تحقیق نشان مى دهد الگوهای فرهنگی، نه تنها در نحوه تلقی انسانها از چیستی و مفهوم شهر و معماری، بلکه در صورت شهر و معماری نیز قابل بازیابی و مشاهده است

بازشناسی عناصر هویت بخش به معماری ایرانی _اسلامی Keywords:

هویت , هویت ایرانی-اسلامی , هویت شهری , معماری ایرانی-اسلامی