بررسی و تعیین مطلوبیت و ظرفیت پارک ها و فضاهای سبز شهری و نقش آن در رضایتمندی مردم (مورد شناسی پارک ملت زابل)

فضای سبز از دیدگاه شهرسازی در برگیرنده بخشی از سیمای شهر است که اگر به درستی مدیریت و برنامه ریزی نشود، نه تنها از نظر زیبایی شناختی مشکلاتی را به وجود می آورد بلکه فاقد عملکردهای اجتماعی، زیست محیطی ، کالبدی و غیره بوده و نارضایتی و اعتراض مردم را در پی خواهد داشت. به این منظور تحقیق حاضر در نظر دارد با روش توصیفی و تحلیلی معیارهای مکانیابی فضاهای سبز شهری را مورد بحث قرار داده و به طور مشخص مطلوبیت و ظرفیت این فضاها را تعیین نماید و مشخص سازد این معیارها چه نقشی در رضایتمندی مردم دارد. برای گردآوری داده ها ضمن بهره گیری از روش های مشاهده ، مصاحبه و اسناد کتابخانه ای ، دیدگاه ها و نقطه نظرات بهره مندان از این پارک ها با پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است. به این منظور پس از تعیین روایی و کارایی پرسشنامه ها و انتخاب نمونه مناسب بر اساس مدل های موجود نمونه گیری، داده های لازم از طریق پرسشگران آموزش دیده گردآوری شده و با کمک نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که این پارک سازگاری نسبتا مناسبی با کاربری های همجوار خود دارد. به طوری که بر اساس شاخص های مورد سنجش وضعیت مطلوبیت نشانگر (75%) ، کاملا مطلوب و (12/5%) نسبتا مطلوب و تنها 12/5% کاملا نامطلوب بود. نتایج ماتریس ظرفیت نیز نشان داد که این پارک در حد (40%) کاملا متناسب و حدود (20%) نسبتا مناسب و میزان نامناسب و کاملا نامناسب هم در حد (20%) است. در مجموع مطابق اطلاعات گردآوری شده می توان عنوان داشت که با وجود کسب معیارهای لازم این پارک از برخی مشکلات زمینه ای چون آلاینده های صوتی (قرارگیر در مسیر جاده اصلی ورودی شهر...)، آلاینده های محیطی (فاضلاب) و غیره قرار دارد که در صورت رفع آنها میزان رضایتمندی از آن به شکل قابل ملاحظه ای افزایش پیدا خواهد کرد.

Keywords:

کاربری اراضی , چالش ها و تنگناها , فضای سبز , پارک ملت زابل