بررسی مسائل کلانشهرها از منظر مخاطرات طبیعی با تاکید بر ایران

رشد سریع شهرنشینی از بزرگترین چالش های قرن حاضر محسوب می شود و مشکلات پیچیده ای را برای مناطق شهری بوجود آورده است گسترش بی قاعاده شهرها خصوصا سکونتگاههای افراد کم در آمد همراه با افزایش تعداد بلایای طبیعی باعث شده که سوانح طبیعی در شرایطی که ابعاد آن چندان هم گسترده نباشد اما خسارات مالی وجانی فراوانی را بر جای گذاشته و باعث شده این وقایع به فاجعه و بحران تبدیل شود. لیکن طراحی و بکارگیری شیوه های مناسب باعث شده است که آثار و تبعات منفی این بحرانها که از آنها تحت عنوان بحرانهای طبیعی در شهرها یاد می شود در مقایسه با گذشته نسبتاً کاهش یابد. برنامه ریزی برای شرایط بحرانی در کشور ما که به لحاظ شرایط طبیعی، منطقه ای، پراکندگی جمعیت، مقر و موقع استقرار شهرها و به طور کلی وضعیت اقلیمی و مکانی آن ها دارای استعداد بالقوه ای بر بروز بلایای طبیعی و ایجاد شرایط بحرانی می باشد ازاهمیت ویژ های برخوردار است. در این پژوهش با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای بلایا و مخاطرات محیطی در جهان و ایران و خسارات انها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است سپس رشد جمعیت و توسعه شهر نشینی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است و در نهایت انطباق برنامه های توسعه شهری با مخاطرات طبیعی در قالب فرایند پیشنهادی برنامه ریزی توسعه پایدار شهری در ایران مورد بحث قرار گرفته است. بررسی ها نشان می دهد در برنامه ریزی توسعه ی شهری نگرش همه جانبه وسیستمی به مسائل شهری همراه با برنامه ریزی راهبردی در شهرها با اتخاذ تدابیر لازم و ارائه راهبردها و استراتژیها کاربردی و مناسب می توان اثرات آسیب زایی بلایای طبیعی شهری را تا حد بسیار زیادی کاهش داده یا از بین برد.