مسکن در لغت به معنای سکنی گزیدن و به سکینه رسیدن است. نقطه تمرکزی که انسان را از پراکندگی و محیط بیرون جداکرده و پناهی امن برای وی به وجود می آورد. در
خانه سازی جهان اسلام فضاهای متنوع و عناصر موجود، ساختار خود را با جلای برگرفته از فرهنگو آداب و رسوم اجتماع و در یک کلام دین مزین ساخته اند.
محرمیت و احترام به
حریم و
قلمرو هر انسان از ویژگی های بارز این
خانه ها بود که با استفاده از طراحی مطلوب داخلی حاصل می گشت و آرامش و آسایش مطلوب را برای ساکنان
خانه به ارمغان می آورد و این در حالی است که در طراحی داخلی
خانه های امروزی این مفاهیم یا بطور کلی حذف شده و یا کمرنگ شده اند. این مقاله باپرداختن به مفهوم
حریم و
محرمیت به روش کیفی و با مروری بر تعاریف مختلف و برخی از نظریه های این حوزه به بررسی این مفاهیم در حوزه فرهنگ اسلامی می پردازد و در ادامه نمود کالبدی این مفاهیم را در طر احی داخلی خانههای سنتی ایرانی م ورد مطالعه قرار داده و در نهایت به ارائه راهکارهایی می پردازد که طراحان امروزی مسکن ایرانی آنها را در طراحی
خانه ای امروزی لحاظ نموده و باعث ارتقاء کیفیت زندگی در این
خانه ها گردند.