استفاده از مدل DEA برای مسائل مکان یابی- تخصیص تحت شرایط عدم قطعیت

امروزه انواع زیادی ازمدل های مکان یابی- تخصیص برای یافتن چیدمان فضایی بهینه باتوجه به معیارهای مختلف مکان یابی ازجمله هزینه،زمان،پوشش،دسترسی به سایرامکانات وغیره توسعه یافته اند.قبلا درمباحث مکان یابی کمتربه کارایی تسهیلات توجه شده است درحالی که درنظرگرفتن کارایی تسهیلات وترکیب آن بامدل های مکان یابی- تخصیص می تواندمدل های کاربردی تری دراختیار ماقراردهد. دراین تحقیق ابتدا کارایی تعریف شده توسط تحلیل پوششی داده ها به مدل های مکان یابی – تخصیص وارد می شود وسپس یک مدل ترکیبی براساس مباحث هزینه ای وکارایی برای مکان یابی تخصیص بهینه طراحی می شودکه این ترکیب می تواند درچیدمان مکان دستگاه ها وامکانات یک شرکت وتعیین تقاضاها موثر باشد.سپس بادرنظرگرفتن عدم قطعیت برروی پارامترهای خروجی وتقاضای مشتریان درمدل پیشنهادی،ازرویکردبهینه سازی استوار استفاده شده است.به دلیل اینکه مدل ترکیبی استوار پیشنهادشده دراین تحقیق دریک برنامه ریزی غیرخطی دوهدفه حاصل می شودراه حلی مبتنی بر روش حداقل انحراف ارائه داده شده است و در انتها جهت صحت عملکردمدل پیشنهادی، مجموعه ای از جواب های پاراتو به روش constraint بدست آمده است.