مطالعه عوامل موثر بر توانمندسازی منابع انسانی با هدف ارتقاء بهره وری (مطالعه موردی: کارخانه سیمان سیستان)

توجه به بهره وری در فرآیندهای تولیدی دارای اهمیت بوده و مهمترین عامل بهر هوری را نیروی انسانی تشکیل می دهد. سازمان ها قادرند بهره وریرا از طریق توانمندسازی کارکنان ارتقاء بخشند. دو نوع رویکرد مکانیکی و ارگانیکی به توانمندسازی کارکنان وجود دارد. این تحقیق به بررسى ارتباطعوامل پنجگانه توانمندسازی (احساس شایستگی، خود ساماندهی، موثر بودن، معناداری و اعتماد) با عوامل بهره ورى نیروى انسانى (تعهد سازمانی،رضایت شغلی، مشارکت سازمانی و خلاقیت شغلی) در کارخانه سیمان سیستان می پردازد. جامعه آماری تحقیق، کلیه کارکنان کارخانه سیمان سیستان(159 نفر) است که به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 113 نفر انتخاب و پرسشنامه توانمندسازی که روایی محتوایی و صوری آن توسط اساتید و خبرگان تایید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به میزان 0.86 بدست آمد، بین آنها توزیع شد و برای تحلیل داد ه ها و آزمون فرضیه ها از آزمون های آماری تی تک گروهی و فریدمن به کمک نرم افزار SPSS بهره گرفته شد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که از دیدگاه کارکنان کارخانه سیمان سیستان، هر پنج بعد توانمندسازی یاد شده در بالا بردن بهره وری منابع انسانی موثر است. همچنین با توجه به نتایج آزمون فریدمن کارکنان بر این اعتقادند که تاثیر و اولویت ابعاد پنجگانه توانمندسازی بر بهره وری منابع انسانی در کارخانه سیمان سیستان یکسان است و باید به همه ابعاد توجه یکسان شود.

Keywords:

توانمندسازی , شایستگی , خود ساماندهی , موثر بودن , معناداری و اعتماد , بهره وری