سبک شناسی حکایات قدیمی ایرانی، بررسی عناصر سازنده محتوا و صورت در حکایات قدیمی ایرانی بر اساس دو قصه از جامع الحکایات
Publish place: Research in Persian Language & Literature، Vol: 8، Issue: 16
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 504
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLL-8-16_005
تاریخ نمایه سازی: 5 آذر 1393
Abstract:
مردم ایران زمین، مردمی با فرهنگ و سنن ریشه دار و کهن هستند. آثار فرهنگ عوام ایرانیان، آثاری است غنی و پربار که بازگو کننده بسیاری از اعتقادات و باورهای آنهاست. تاکنون از دیدگاه های مختلفی به فرهنگ عوام نگریسته اندو آثار ادبی آن را از جنبه های گوناگون مانند محتوا، ساختار، سبک، زبان و ... مورد بررسی قرار داده اند. در نوشتار حاضر با تأکید بر دو قصه از مجموعه جامع الحکایات، قصه های شایع در میان اهالی فرهنگ و گام عموم مردم را با توجه به اصل «وحدت محتوا و صورت بررسی کرده ایم. اصلی ترین هدف ما در این مقاله- که روش کار را از تحقیقاتی از این دست متمایز می کند- بررسی چگونگی ارتباط محتوا و صورت است؛ اینکه در طول داستان، محتوا و صورت چگونه یکدیگر را تکمیل می کنند و چه فرایندی رخ می دهد تا داستانی کل بگیرد و چه عناصری در شکل گیری حکایت قدیمی ایرانی مؤثر است.
Keywords:
Authors
جمشید مظاهری
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
محمدرضا نصراصفهانی
استادیار گروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
آرمان ماناسریان
دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی دانشگاه اصفهان