نقش مدیریتگردشگری روستایی درتوسعه پایدارروستایی (مطالعه موردی:روستای هدف گردشگری انجاورود در شهرستان گیلان غرب)

صنعت گردشگری پدیدهای اجتماعی وچند بعدی است که ازیکسو با ویژگیهای سیاسی ، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی وخصوصیات جغرافیایی هرمملکت وازسوی دیگر با عوامل منطقهای وبین المللی، ارتباط تنگاتنگ دارد. به رغم توجهی که درسالهای اخیربه این صنعت درکشورمان شدهاست، هنوزمشکلات زیادی درگسترش آن مشاهده میشودکه عمده ی آن به ماهیت فرهنگی، اجتماعی وروانی گردشگردی برمیگرددکه میتواندآثارمنفی آن دردرازمدت دامنگیرفرهنگ کشورمان شود، ولی دراین ارزیابی مزیت ومنافع گردشگری نادیده گرفته شده است.گردشگری زمینه ی تعاملات فرهنگی را بصورت مستقیم فراهم میسازد واین درحالیست که کشورما، ضمن برخورداری ازفرهنگ غنی اسلامی دارای ریشه های قومی وملیتی بسیارقوی میباشد لذا درصورت تدوین سیاستها و برنامه های اصولی ومدیریت دقیق این سیاستها و برنامه ها کفهی مثبت توازن به نفع کشورمان خواهدبود و ازاین رهگذر میتوانیم همچونگذشته مروج دین وفرهنگ غنی اسلامی وایران درسراسرجهان باشیم. لذا این مقاله سعی دارد با بررسی نقش مدیریت گردشگریروستایی درتوسعه پایدار با تأکید برکاربرد خود روستا به ارائه ی راهکارهایی درجهت گسترش صنعت گردشگری درمناطق روستایی خصوصا روستای ا نجاورود ازمنطقهی نمونه گردشگری گلین درشهرستان گیلانغرب بپردازد. مقاله به لحاظ هدف کاربردی است، چراکه راهکارهای ارائه شده درآن میتواند مورد استفادهی نهادها و سازمانهای مرتبط باگردشگری قرارگیرد؛ ازسوی دیگربه لحاظ روش توصیفی-اکتشافی است و از روشهای اسنادی-کتابخانهای واینترنتی به منظورجمع آوری اطلاعات تحقیق استفاده گردیده است. نتیجه نشان میدهد ؛ اگرگردشگری روستایی بنحوی مناسب برنامهریزی ومدیریتشود، میتواندخالق یامحرک فرایندتوسعه یافتگی برای حصول به پایداری توسعه درنواحی روستایی ونیزپایداری جوامع محلی درکلیه ی زیرشاخههای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی وهمچنین فعالیت گردشگری بطورکلی بحساب آید.

Keywords:

روستا , گردشگری روستایی , مدیریت , توسعه پایدار , شهرستان گیلانغرب