بررسی صفات در جایگاه توصیف گر گزاره ای

در زبان فارسی صفات افزون بر آن که به عنوان وابسته پسین، هسته اسمی را توصیف می کنند، می توانند به عنوان توصیف گر گزاره ای نیز به کار می| روند. به نظر می رسد آن دسته از صفاتی که به توصیف گزاره می پردازد، طبقات متمایزی را تشکیل می دهند از این رو، فرض می شود که این دسته از صفات به گروه های قابل تقسیم بندی است، به گونه ای که هریک توزیع نحوی متفاوت و ویژگی معنایی متمایزی دارد. براساس تفاوت های نحوی - معنایی این دسته از صفات نشان داده خواهد شد که در جایگاه توصیف گر گزاره ای در زبان فارسی صفات ارتقایی، صفات کلامی و صفات نگرشی قابل تبیین هستند.

Keywords:

صفات ارتقایی , صفات کلامی , صفات نگرشی