ارزیابی تاثیر تیمارهای فیزیکی وشیمیایی بر بهبود خصوصیات جوانه زنی ناگرد

ناگرد، ازگیاهان درویی خانواده غلات می باشد که در استان هرمزگان میروید و نقش مهمی نیز در جلوگیری از فرسایش خاک منطقه دارد. نتایج اکثر تحقیقات نشان داده است که بذرهای گیاهان دارویی به دلیل سازگاری اکولوژیکی دارای انواع خواب می باشند و جوانه زنی آنها به راحتی صورت نمی گیرد. رکود و سبکی وزن بذر ناگرد، جوانه زنی آن را در خاکهای سنگین و نیمه سنگین استان مشکل ساخته است. لذا به منظور بررسی تاثیر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی بر جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه آن 14 تیمار پیش رویشی شامل دمای ثابت (5، 15، 20 درجه سانتیگراد)، دمای متناوب (5 درجه سپس 20، 15 درجه سپس 20 درجه سانتیگراد)، سولفات روی (50، 100، 150، 200 پی پی ام)، جیبرلیک اسید (50، 100، 150، 200 پی پی ام)، و شاهد بر بذرها اعمال گردید. نتایج نشان داد تیمار سولفات روی 150 پی پی ام بیشترین تاثیر بر درصد جوانه زنی، تیمارهای دمایی متناوب ) 5 درجه سانتی گراد سپس 20 درجه سانتی گراد( و سولفات روی 100 پی پی ام بیشترین اثر بر سرعت جوانه زنی و تیمار دمایی متناوب ) 15 درجه سانتی گراد سپس 20 درجه سانتی گراد( ، جیبرلیک اسید 50 پی پی ام و سولفات روی 50 پی پی ام بیشترین تاثیر را بر ارزش جوانه زنی دارا بود. در صفات وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک ریشه بیشترین تاثیر را جیبرلیک اسید 200 پی پی ام، در صفت طول ریشه چه دمای متناوب ( 5 درجه سانتیگراد سپس 20 درجه سانتیگراد) موثرترین تیمار بود و در طول ساقه چه بیشترین تاثیر را جیبرلیک اسید 100 پی پی ام به همراه داشت. هرچند که تیمارها بر صفات بررسی شده موثر بودند اما سولفات روی بیشترین تاثیر را بر خصوصیات جوانه زنی بذر ناگرد داشت.

Keywords:

پیش تیمار جوانه زنی , رکود , ناگرد , جوانه زنی