اهمیت امنیت زیستی در کنترل آنفلوانزای فوق حاد پرندگان

ویروس های آنفلوانزای پرندگان همگی متعلق به جنس آنفلوانزاویروس A از خانواده اورتومیکسوویریده هستند. در سطح خارجی پوشش ویروس آنفلوانزا پروتئین های هماگلوتینین (H) و نورآمینداز (N) که در تحریک دستگاه ایمنی میزبان نقش مهمی دارند، قرار می گیرند. ویروس های آنفلوانزای نوع A بر اساس پادگن H به 16 تحت تیپ تقسیم می شوند، به علاوه هر ویروس آنفلوانزا دارای یکی از 9 پادگن N نیز هست. تقریباً تمام انواع ترکیب های H و N از پرندگان جدا شده است. ویروس های آنفلوانزا را با توجه به حدت و شدت نشانه های بالینی قابل مشاهده در پ رندگان حساس به دوگروه ویروس های با بیماریزایی کم و ویروس های با بیماریزایی زیاد تقسیم می کنند. ویروس آنفلوانزا با بیماریزایی کم شامل همه 16 تیپ پادگن H است که در پرندگان حساس بیماری ملایم و ضعیفی ایجاد می کند و با نشانه های تنفسی و گوارشی و نیز مشکلات تولید تخم در گله های مادر و تخمگذار تجاری مشخص می شود. در مقابل، آنفلوانزای فوق حاد پرندگان که توسط ویروس های با بیماریزایی زیاد ایجاد می شود، یک بیماری عمومی ویروسی با تلفات نزدیک به صد در صد در بسیاری از پرندگان اهلی است. با مطالعه همه گیری های اخیر می توان گفت ویروس های ویروس های آنفلوانزا با بیماریزایی کم متعلق به تحت تیپ های (H(5 و (H(7 مدتی پس از ورود به گله های طیور ممکن است به دنبال جهش به ویروس های آنفلوانزا با بیماریزایی زیاد تبدیل شوند. جهش تحت تیپ (H(5 و تبدیل آن از حدت کم به حدت زیاد در آزمایشگاه نیز ان جام شده است.