بررسی راهکارهای توسعه پرورش آبزیان با حفظ شرایط کمی و کیفی رودخانه

کاهش آبدهی رودخانه به علت برداشت های بالادست، آبگیری سدها و خشکسالی از یک سو، تخلیه پسابهای صنعتی وزهابهای کشاورزی، پرورش ماهی و فاضلابهای شهری از سوی دیگر، وضعیت کمی و کیفی رودخانه کارون را به مخاطرهانداخته است. تا حدود 20 سال قبل محدودیتی برای دفع زهاب کشاورزی وجود نداشت اما در حال حاضر جهت حفظکیفیت آب آبیاری اراضی پائین دست و سلامت محیط زیست منطقه، چگونگی دفع و مدیریت پساب ها و زهاب ازاهمیت خاصی برخوردار شده است. بررسی پارامترهای کیفی رودخانه گرگر در دو ایستگاه بند میزان و ولی آباد یعنیقبل و بعد از حوضچه های پرورش ماهی موجود در شوشتر، نشان از کاهش شدید کیفیت رودخانه گرگر و به تبع آنرودخانه کارون به دلیل تخلیه پساب این حوضچه ها به رودخانه دارد. تا جایی که شوری آب در برخی ماههای سال دربخش هائی از پایین دست رودخانه به بیش از 6 دسی زیمنس بر متر افزایش یافته که علاوه بر تاثیر منفی بر آب شربو کشاورزی، تولیدات ماهی در مزارع پائین دست را نیز کاهش داده است. در این مقاله، ضمن در نظر گرفتن توسعهپرورش آبزیان در استان اهکارهای عملی جهت بهبود پارامترهای کیفی کارون با هدف استفاده بهینه از منابع آبشیرین و استفاده از منابع جایگزین شور و لب شور و اشتغال زایی در استان ارائه شده است.

Keywords:

کارون , گرگر , پساب , ماهیان شور دوست , شوری