بنای تاریخی عالیقاپو، نمونه ای مهم از معماری ایرانی می باشد که در بین سال های 7001 و 7011 ه.ق در قسمت غربی میدان نقش جهان اصفهان ساخته و در سال 7531 ه.ق در میراث جهانی ثبت شد. ساختمان اصلی از جنس مصالح بنایی است. بر روی پیش آمدگی سمت شرقی بنا، یک سازه ستوندار چوبی شامل ستون ها و سقف قرار دارد. در طول پنجاه سال اخیردر دو دوره دو پروژه مرمتی اساسی بر روی این بنا اجرا شده است. در دوره اول، بخش اصلی این بنا، که سازه چوبی را نگهداری می کند، در دهه 7530 توسط متخصصان ایتالیاییمرمت و تعمیر شد، ولی تعمیر قسمت چوبی ناتمام ماند. در دوره دوم،
مرمت دیگری توسط متخصصان ایرانی، با تمرکز بر ایوان، در دستور کار قرار گرفت که از سال 7515 ه.ق شروعشد و تاکنون ادامه دارد. حال سوال این گونه مطرح می شود که آیا اقدامات مرمتی اجرا شده در بخش
ایوان در دو دوره نامبرده موثر می باشد؟ هر کدام از این دو پروژه مرمتی دارای ویژگی های مربوط به خود و از دیدگاه مرمتی قابل بررسی می باشد .هدف از ارائه این مقاله که حاصل تحقیقی می باشد که به صورت میدانی صورت گرفته است، بیان ویژگی های مرمتی این دو دوره و مقایسه آن ها می باشد. همچنین
مرمت سازه ای دوره اخیر
ایوان ستوندار بنا به صورت خاص مورد توجه خواهد گرفت و روش های مورد استفاده در آن بررسی خواهد شد و در نهایت می توان گفت بیشتر این اقدامات به نحوه ای صحیح انجام شده که این بنا توانسته تا به امروز همچنان پابرجا بماند