بررسی تاثیر بحرانهای احتمالی منطقه در نحوه طراحی فضاهای آموزشی در شهر تبریز

بحرانهای ناشی از بلایای طبیعی ، یکی از موانع اصلی توسعهی پایدار میباشند که اگر با مدیریت صحیح بتوان تبعات زیانبار آنها را کنترل نمود میتوان درراستای کاهش این موانع گام برداشت. دو واقعیت در مورد اقدامات مدیریت بحران وجود دارد، اولی اقدامات قبل از وقوع بحران و دیگری مدیریت پس از آناست که این دو بایستی بطور توام مدنظر قرار گیرند. اصلی ترین و مهمترین بحرانهای محتمل در شهر تبریز، با توجه به موقعیت جغرافیایی آن وجود گسلهایفعال در منطقه، بحران ناشی از زلزله میباشد. یکی از مراکز حساس و مهمی که میتواند آسیبها و خسارات ناشی از بحران را کنترل نموده و کاهش دهد،مدارس میباشند. با توجه به پراکندهگی منطقی مدارس به نسبت تراکم جمعیت منطقه و محلهی شهری و نوع طراحی آن (آموزشی) بهترین مکان برای آموزش- های لازم برای مردم جهت آشنایی هر چه بیشتر با این پدیده طبیعی و نحوهی برخورد قبل از وقوع بحران به حساب میآید. مراکز آموزشی می توانند با طراحی درست و علمی به عنوان مراکز امداد، پشتیبانی و حتی اسکان، پس از وقوع بحران مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین میتوان با یک طراحی علمی معماری به الگویی مناسب برای افزایش بهرهوری مدارس بهنگام وقوع بحران دست یافت. در این مقاله با بررسی تجمیعی ضوابط طراحی فضاهای آموزشی و درمانی و تلفیق نیازهای اولیهی پشتیبانی مدیریت بحران، به الگوی طراحی بهینه فضاهای آموزشی با رویکرد کاربری در مدیریت بحران زلزله در شهر تبریز با لحاظ شرایط اقلیمی پرداخته شده است

Keywords:

طراحی فضاهای آموزشی , بحران زلزله در مدارس , مدیریت بحران