بررسی اثرات کوئرستین بر فعالیت ضدسرطانی تاموکسیفن درردهی سلولیT-47D
Publish place: 12th Congress of Iranian Genetics Society
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 691
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CIGS13_0546
تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1393
Abstract:
امروزه،تاموکسیفن در درمان سرطان پستان بکار میرود.کوئرستین ( 3،3،4،5،7 - پنتا هیدروکسی فلاوون) یک ترکیب فلاوونوئیدی گیاهی بااثرات جانبی کمتر از تاموکسیفن است که علیرغم اثرات پاداکسندگی مرگ در سلولهای سرطانی را القا میکند. در این پژوهش به منظور یافتن راهی مناسب برای کاستن ازمیزان دوز مصرفی تاموکسیفن،اثرات ضد سرطانی آن در حضور کوئرستین بر روی سلولهایT-47D مورد مطالعه قرار گرفته است درصد زیستایی سلولهای سرطان پستان انسانی در ردهی سلولیT-47D رغلظتهای مختلفی از تاموکسیفن( تا 100 میکرومولار) وکوئرستین(تا 1 میلیمولار)در تیمارهای 48 و 72 ساعته مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از آزمونMTTاستفاده شد. میزان بیانbaxوbcl2 به منظور بررسی مسیرمرگ برنامهریزی شده سلول باReal time PCRاندازه گیری شد.LC50تاموکسیفن پس از 48 ساعت انکوباسیون معادل 50 میکرومولارتعیین شد. مطالعات ما نشان داد که توانایی تاموکسیفن در نابود کردن سلولهای سرطانی در حضور کوئرستین کاهش مییابد. این موضوع (در محدودهی غلظتی70-0 میکرومولاراز تاموکسیفن) بخاطر تولیدROSتوسط تاموکسیفن است که حضور کوئرستین (تا سقف 400 میکرومولار) به عنوان یک پاداکسندهمیتواند از توان کشندگی آن بکاهد.جالب است که این اثر کوئرستین در غلظتهایی ظاهر میشود که این ماده خود دارای اثرات سمی است ولی بخاطردرگیر شدن در فرآیند خنثیسازیROSهای تولیدی از میزان سمیت آن کاسته و در عوض، بیشترین کشندگی از سوی تاموکسیفن اعمال میشود
Keywords:
Authors
فرشته تقی ئی
گروه علوم سلولی و مولکولی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم،دانشگاه تهران
سیدجلال زرگر
گروه علوم سلولی و مولکولی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم،دانشگاه تهران
شاهرخ صفریان
گروه علوم سلولی و مولکولی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم،دانشگاه تهران