اثر متیلجاسمونات و محیطهای کشت بر صفات مورفولوژیک بادرنجبویه(Melissa officinalis L.)در کشت درون شیشهای

بادرنجبویهMelissa officinaliss L.)به دلیل خواص خوراکی آن در طب سنتی ایران به عنوان یک گیاه دارویی دارای کاربرد وسیعی است. با استفاده از کشت درون شیشهای گیاهی میتوان ترکیباتی با حجم کم و قیمت بالا به طور اقتصادی تولید نمود. جاسموناتهامولکولهای سیگنال گیاهی میباشند که از چربیهای حاصل از عمل لیپواکسیژناز به دست آمدهاند. این آزمایش به صورت فاکتوریل برپایه طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. در این مطالعه اثرات سطوح مختلف متیلجاسمونات (صفرو0/1و0/3و0/5و1میلیمولارومحیط های کشت 1/2B و 5 B5 ،1/2MS ،MS)در دو بازه زمانی هفت و 14 روز پس از محلولپاشی برگی سطوح مختلف متیل جاسمونات برصفات تعداد شاخساره، طول بلندترین شاخساره، تعداد گره در بلندترین شاخساره، وزن تر و خشک گیاهچه مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین تعداد شاخساره در محیط کشتMSو در سطوح یک و0/1 میلیمولار متیلجاسمونات و به ترتیب در بازه زمانی هفت و 14 روز ملاحظه شد. با افزایش بازه زمانی از هفت روز به 14 روز نیز در محیط کشتMSو غلظتهای0/1و0/3میلی مولارمتیل جاسمونات تعداد گره بیشتری مشاهده شد. محیط کشتMSدر هر دو بازه زمانی وزن تر و خشک گیاهچه بالایی داشت. همچنین بازه زمانی هفت روز در سطح یک میلیمولار بیشترین وزن تر و خشک گیاهچه را داشت. در مجموع میتوان نتیجه گرفت در این پژوهش محیط کشتMSنسبت به محیطهای کشت1/2B و 5 B5 ،1/2MS) از لحاظ صفات مورفولوژیک مورد بررسی برتر بود.

Keywords:

بادرنجبویه , محیطهای کشت , متابولیتهای ثانویه , صفات مورفولوژیک , متیل جاسمونات