بسیاری از دانشمندان و صاحبنظران از دنیای امروز به عنوان عصر عدم تداوم یاد می کنند . عصر عدم تداوم بدین معناست که دیگر تجارب و راه حل های گذشته برای مسائل جاری و آینده جوامع بشری کارگشا نبوده و باید به شیوه ای دیگر اندیشید و به دنبال راهکارهای جدید با ساختارهای نوین بود تا بتوان کالا و خدمات را با حداقل هزینه و با کیفیت برتر متناسب با نیازها و سلیقه ها تولید نمود .این بازاندیشی برای ایفای نقش در بازارهای به شدت رقابتی جهانی که مسابقه ای برای تسخیر آن در جریان است فرایند بسیار مهمی است که فقط با تولید ایده های جدید و بکر میسر است . اگر قرار است اقتصاد موفقی داشته باشیم نیاز به تشکل های موفق ، اذهانی پویا در محیطی رقابتی داریم و این امر مستلزم داشتن نیروی انسانی پرتوان ، مومن ، خوداتکا و دارای روحیه خلاق و کارآفرین میباشد . بیش از یک دهه از طرح موضوع کارآفرینی در محافل علمی و اجرایی کشور می گذرد و در سند چشم انداز توسعه اقتصادی – اجتماعی جمهوری اسلامی هم توجه خاصی به این مقوله شده است . بنظر میرسد هنوز مفاهیم اولیه و عنایت به ایده ها در این حوزه بخوبی مورد واکاوی و تبیین قرار نگرفته است . در گذشته افسانه ای شایع بود که کارآفرینان دارای ویژگی ذاتی هستند و این خصوصیات با آنها متولد میشود و شامل ابتکار ، روحیه تهاجمی ، تحرک ، ریسک پذیری ، توان تحلیلی و مهارت در روابط انسانی است . اما امروزه کارآفرینی به عنوان یک رشته علمی مورد شناسایی قرار گرفته و فروپاشی این افسانه را بدنبال داشته است .در دهه های اخیر کارآفرینی به یک شاخه مستقل از پژوهش های دانشگاهی تبدیل گشته و موضوعی چند وجهی است . بخش اعظم کارهای انجام شده پیرامون کارآفرینی به رفتارها و تصمیمات کارآفرینانه ، کشف و بهره برداری از فرصت ها ، اکتساب ، توسعه و بکارگیری منابع لازم برای تبدیل یک فرصت به کسب و کار کارآفرینانه مربوط میشود که همگی برای مطالعه کارآفرینی الزامی هستند . امروزه کارآفرینی تخصصی است مشتمل بر مجموعه ای از مهارتها ، مدل ها و فرآیندها که میتوان در طول زمان و با تمرین مستمر بدانها دست یافت . در مقاله حاضر بطور خلاصه بر عوامل موثر بر روشهای کاربردی نمودن ایده ها خواهیم پرداخت .