بررسی پتانسیل آب های شور و نامتعارف کویر در جهت توسعه صنایع معدنی (کویر مرکزی ایران منطقه خور و بیابانک واحد پتاس)

برخلاف گذشته که نمکزارها (کویرها) را بدلیل نداشتن خاک و آب مناسب کشاورزی نشان از شومی و محروم بودن منطقه می دانستند، امروزه نشانه خوش‏شانسی و مایه توسعه و ترقی هر کشور و منطقه به شمار می‏روند، زیرا در گذشته که فعالیت‏ها بیشتر بر اساس کشاورزی و دامداری استوار بود، کویرها به دلیل متراکم بودن نمک در آنها و غیرقابل کشت و زراعت بودن، نه تنها فایده‏ای نداشتند و مورد استفاده قرار نمی‏گرفتند، بلکه با بالا آمدن سطح آب زیرزمینی در این عرصه‏ها، موجب بالا آمدن زه آب شور و کویری شدن زمین‏های اطراف خود نیز می‏شدند. روی همین اصل، تمدن‏های کشاورزی مفلوک روستاهای کوچک و فقیری که در این سرزمین‏های با آب و خاک شور به وجود آمده بودند، به تدریج با پیشروی آب شور و شورتر و سرانجام کویری شدن اراضی زیر کشت ساکنان این مناطق، روستاها را ترک کرده به دیگر مناطق کشور مهاجرت کردند و به این ترتیب، تمدن‏های کشاورزی نیز نابود شدند. اما امروزه از برکت پیشرفت علم و تکنولوژی، می‏توان از انواع املاح موجود در کویرها بهره‏برداری کرد و چنانچه با یک برنامه‏ریزی صحیح از آنها استفاده شود، تأثیر به سزایی دراقتصاد منطقه وکل کشور هم از لحاظ اشتغال زایی و هم بالا رفتن سطح زندگی مردم خواهد داشت و شهرهای صنعتی، زنجیروار به دور کویرها ایجاد خواهند شد وتمدن صنعتی پیشرفته در پی خواهد داشت.در این مقاله به بررسی املاح معدنی با ارزش موجود در شورابه های کویر مرکزی در منطقه خور و بیابانک اصفهان که واحد پتاس وابسته به شرکت تهیه و تولید مواد معدنی ایران استخراج برخی از این املاح را در دستور کار قرار داده است پرداخته شده است.