اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری برکاهش علایم مثبت بیماران اسکیزوفرنیا

هدف از این پژوهش میزان اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری بر کاهش علایم مثبت بیماران اسکیزوفرنیا بوده است. روش : روش این پژوهش شبه آزمایشی بود و در آن از طرح پیش آزمون – پس آزمون استفاده شده است. در این پژوهش 20 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند (در دسترس) از طریق مصاحبه بالینی ساختار یافته SCID، تشخیص روانپزشک و اجرای مقیاس بینش (IS) انتخاب شدند و در 2 گروه 10 نفری (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه درمان رفتاری – شناختی را دریافت کردند. آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به وسیله مقیاس سنجش علایم مثبت (SAPS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها : پس از سه ماه اجرای مداخلات درمانی، علایم مثبت گروه آزمایشی نسبت به گروه مقایسه به طور معنی داری (P < 0/0001) کاهش یافت. که نشان دهنده تاثیر درمان روش درمان شناختی – رفتاری بوده است. نتیجه گیری : مطابق یافته های این پژوهش تمرکز درمان بر روی تحریفات شناختی و باورهای شناختی و همچنین ایجاد محیط یادگیری اجتماعی و فعال سازی بیماران از عوامل موثر در اثر بخشی این مداخله ها هستند و منجر به کاهش علایم مثبت در بیماران اسکیزوفرنیا می شود. همچنین می توان درمان شناختی - رفتاری را مداخله ای موثر برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا در ایران دانست.

Keywords:

اسکیزوفرنیا , درمان شناختی , رفتاری , علایم مثبت