زوال و دوام مصالح سنگی در موج شکنهای منطقه چابهار

برای احداث اکثر سازه های حفاظتی سواحل مقادیر متنابهی سنگ به مصرف می رسد که تاثیر شرایط محیط دریا بر روی آنها با دیگر مناطق کاملاً متفاوت است. این مصالح می بایست به اندازه، شکل و اندازه بندی ویژه ای که بهوسیله طراحان سازه های دریایی مشخص می شود، طبقه بندی شوند. خصوصایت دیگر سنگ نظیر دانسیته نیز برای استفاده درمعادلات طراحی مورد نیاز است. علاوه بر این شرایط سخت حاکم بر مناطق دریایی موجب می شود که دوام ومقاومت سنگ مورد مصرف نیز از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار شود. از میان ویژگی های مذکور، دوام سنگ و مقاومت آن در برابر عوامل مخرب و مهاجم حاکم بر محیط های دریایی از مهمترین خصوصیاتی است که مصالح مورد استفاده در ساخت سازه های دریایی، خصوصا موج شکن ها باید از آن برخوردار باشند. دوام عبارتست از توانایی سنگ در حفظ ویژگی های فیزیکی و مکانیکی خود در مدتی که در یک سازه مهندسی از آن استفاده می شود. بنابراین دوام تابعی از ویژگی های سنگ و محیط یا شرایطی است که در آن قرار می گیرد. ضرورت شناخت رفتار مصالح سنگی مصرفی و دوام آنها در سازه های دریایی، عموما پس از مشاهده خرابیهای بوجود آمده در بسیاری از این سازه ها در سرتاسر جهان مشخص گردیده است. مطالعات و پژوهشهای بسیاری در زمینه زوال و دوام مصالح سنگی درمحیط های دریای یانجام شده است که هر کدام به نوبه خود گام مهمی را در زمینه استفاده و کاربرد مصالح مطلوب و مرغوب، همچنین جلوگیری از تخریب سازه ها و بروز ضرر و زیان مالی داشته است.