معماری ایران، با رمز و رازهای نهفته در آن، کلید پاسخ به نیازهای مردمانی است که انبوهی از ضعفها و تهددیهای اقلیمی جغرافیایی را به صورت خردمندانه و به پشتوانه تجارب صدها و هزاران سال؛ به نقاط قوت و ایجادفرصتهای طلایی بدل کرده اند. یکی از این تهدیدها، وزش بادهای شدید مناطق شرقی کشور از
خراسان تا سیستان است که باهوشیاری به فرصتی جهت رفع نیاز جهت تامین آرد و اشتغال زایی بدل گشته است. هدف از این نوشتار، تاکید بر بازنگری این تجارب لزوم بکارگیری آنها در استحصال و بهره برداری از انرژی های تجدیدپذیر است، به نحوی که بخشی از میراث تاریخی کشور، حفاظت شده و به صورت محدود؛ نیاز اساسی تامین انرژی برق، بر آورده شده و در نهایت از آلودگی محیط زیست جلوگیری شود. روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی توصیفی و شیوه گدردآوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی است که ضمن بررسی کلی معماری آسبادها در منا ق مختلف خراسان، به معرفی اجزاء و کیفیت بهره برداری از انرژی
باد در بخش های مختلف آسبادها پرداخته و شیوه ای سیتتماتیک را در معرفی بخش های مختلف آسباد به تصویر می کشد.