مطالعه و بررسی گردشگری اقلیمی استان مرکزی با شاخص بیوکلیمایی ترجونگ

برای این پژوهش، 6 ایستگاه سینوپتیک اراک، ساوه، خمین، تفرش، کمیجان و دلیجان انتخاب شدند، سپس به ارزیابی اقلیم آسایش استان مرکزی با استفاده از دادههای اقلیمی مشترک ایستگاههای منتخب با شاخص بیوکلیمایی ترجونگ، طی دوره آماری 10 ساله اخیر1391-1382 پرداخته شد. به این منظور عناصر اقلیمی حداقل دما و سرعت باد استفاده گردید. میانگینماهیانه دادههای اقلیمی به محیط اکسل وارد شده و ضرایب آن محاسبه گردید. سپس تقویم اقلیمی استان مرکزی برای گردشگری با شاخص زیست اقلیمی ترجونگ تهیه شد. نتایج تحقیق و بررسی با شاخص ترجونگ نشان میدهد که بالاترین آسایش برایساکنان وگردشگران به استان مرکزی برای گردش روزانه به ترتیب فراوانی آسایش اقلیمی ایستگاهها، ماههای اردیبهشت و مهر با شرایط بیوکلیمایی بسیار مطلوب است و بقیه ماههای سال دارای شرایط بیوکلیمایی بسیار گرم یا بسیار سردی هستند که هر دوشرایط محیطی آزاردهندهای برای انسان هستند. برای گردش شبانه در استان مرکزی، بهترین محدوده زمانی، ماههای مرداد و تیراست و بقیه شبهای فصول استان از شرایط بیوکلیمایی نامطلوبی برخوردارند. بهطور کلی بهترین محدوده زمانی برای گردشگری در استان، گردشگری بهاره و تابستانه و اوایل پاییز است. زیرا آسایش بیوکلیمایی بیشتری نسبت به سایر ماهها برای گردشگری دارند

Keywords:

گردشگری اقلیمی کلیماتوریسم , گردشگر , استان مرکزی , شاخص ترجونگ