بررسی استقرار گونه Haloxylon persicum در باطله های کارخانه فرآوری سنگ آهن به منظور گیاه پالایی (مطالعه موردی: منطقه بیابانی بافق)

شناخت اجزاء اکوسیستم های طبیعی و دست یابی به روابط بین این اجزاء از جمله خاک و پوشش گیاهی از ضروریات مدیریت بهینه آن می باشد. گیاه پالایی بهترین روش جهت کاهش آلایندههای خاک و آب و جداسازی آنها بدون تخریب ساختمان خاک بوده و بررسی فرآیند استقرار پوشش گیاهی از ضروریات برنامه های زیست محیطی می باشد. این تحقیق با هدف بررسی امکان استقرار گونه Haloxylon persicum در پسماندهای ناشی از فرآوری سنگ آهن در منطقه بیابانی بافق انجام گردد. بذور جمع آوری شده از مراتع بافق در سدهای باطله کارخانه فرآوری سنگ آهن کاشته شد. بوته های سبز شده و به رشد کامل رسیده در دو نوبت شمارش گردیده و داده های حاصل در نرم افزار Excel دسته بندی و آنالیز گردید. نتایج نشان داد در مجموع بیش از 92 درصد بذرهای کاشته شده گونه Haloxylon persicum در پسماندهای کارخانه فرآوری سنگ آهن در منطقه بیابانی بافق سبز شده و از میان بذرهای سبز شده بیش از 97 درصد بوته های حاصل به رشد کامل و تاج پوشش بالایی رسید. با توجه به استقرار مناسب و ایجاد تاج پوشش بالا توسط گونه Haloxylon persicum پیشنهاد می گردد. پارامترهای مؤثر در پراکنش این گونه تعیین و همچنین قابلیت گیاه پالایی گونه مذکور در پسماندهای ناشی از فرآوری سنگ آهن مورد تحقیق قرار گیرد.

Keywords:

بیابان , پراکنش , پسماند , گیاه پالایی , Haloxylon persicum