شهر دوستدار کودک، گامی به سوی شهر پایدار آینده (نمونه مورد مطالعه : شهر مشهد)

برنامه ریزی و طراحی شهرها بر اساس اصول زیبایی شناسانه شکل گرفته و هدف آن ارتقای کیفیت زندگی شهروندانی است که کودکان عمدتاض شامل آن نیستند، در حالیکه شهرهای پایدار آینده، شهرهایی هستند که حقوق کودکان در طراحی و توسعه آنها رعایت شده باشد. یکی از مفاهیمی که امروزه مورد توجه صاحبنظران عرصه شهرسازی قرار گرفته است برنامه ریزی شهرها بر اساس اصول شهرهای «دوستدار کودک» است تا از این طریق حصول به پایداری شهری محقق گردد. هدف از این مقاله، بررسی سرانه های شهری اختصاص یافته به کودکان در طرح های توسعه شهری شهر مشهد از ابتدا تا به امروز و در وضع موجود است. روش تحقیق در این مقاله، روش توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات مورد نظر با رجوع به اسناد و مدارک جمع آوری گردیده و سپس بر اساس آنها نتیجه گیری صورت گرفته است. ابزار گردآوری داده ها شامل مطالعات کتابخانه ای، اسناد و مدارک موجود، کتب و سایت های مرتبط، طرح های تفصیلی خازنی و مهرآزان شهر مشهد و اطلاعات موجود در نهاد مطالعات طرح های توسعه شهر مشهد است. یافته ها حاکی از آن است که میزان سرانه اختصاص یافته به فضاهای مخصوص کودکان در طرح های توسعه شهر مشهد و وضع موجود نسبت به جمعیت کودکان، پاسخگوی نیاز این قشر از جامعه نمی باشد و کمتر از سرانه های استاندارد است. بنابراین توجه به نیازهای کودکان در طرح های توسعه شهر مشهد و حرکت به سمت شکل گیری شهر دوستدار کودک می تواند فضای زندگی بهتری را نه تنها برای کودکان بلکه برای همه شهروندان فراهم کند تا بدین طریق حصول به اهداف توسعه پایدار در شهرهای ایرانی- اسلامی محقق گردد.

Keywords:

شهردوستدار کودک , شهرپایدار , سرانه فضاهای شهری , شهر مشهد