خوردگی بیولوژیکی فولادها توسط باکتری های احیا کننده سولفات

یکی ازمهمترین جنبه های علم خوردگی فلزات، که تاکنون مطالعه و تحقیق جامع بر روی آن کمتر صورت گرفته است، پدیده خوردگی بیولوژیکی می باشد. خوردگی بیولوژیکی از انواع خوردگی بشمار نمیرود بلکه درواقع به تخریب و از بین رفتن یک فلز بوسیله پروسه های خوردگی گفته میشود که بطور مستقیم و یا غیر مستقیم در نتیجه فعالیت موجود است زنده است تحت تاثیر قرار می گیرد. این موجودات زنده شامل انواع میکروسکوپی مانند باکتریها و قارچها از انواع ماکروسکوپی مانند جلبکها و جانوران دریایی دیگر می باشند. این موجودات معمولا در محیط های با PH های بین 0-11 و درجه حرارت های 30-180 F و تا فشارهای حداکثر 15000 psi زندگی می کنندو تکثیر می یابند. فعالیت های بیولوژیکی ممکن است بر رفتار خوردگی فلزات در محیط های مختلفی مانند خاک، آب طبیعی و یا آب دریا، محصولات نفتی و یا حتی درمایعات روغنکاری تاثیر بگذارند. این موجودات قادر هستند مواد الی و معدنی محیط اطراف خود را تغذیه نموده و در اثر سوخت و ساز آنها مواد دیگری را به وجود اورند که در اثر تولید اینمواد پروسه های خوردگی را تحت تاثیر قرار میدهند. پدیده خوردگی بیولوژیکی اولین بار توسط Garret در سال 1891 هنگامیکه وی بر روی خوردگی کابل های سربی مدفون شده در زیر خاک مطالعه می کرد، گزارش گردید. او اظهار کرد که خوردگی ایجاد شده در کابل های سربی را میتوان به فعالیت های متابولیکی باکتریهای موجود درخاک نسبت داد. سپس در سال 1934 دو نفر بنامهای von wolzogen kuhr و Van der Vlugt گزارشی درمورد خوردگی فلزات آهنی مدفون شده در خاک رس تحت شرایط بی هوازی را ارائه دادند. مطالعات آنها بر روی این موضوع نشان داد که خوردگی توسط فعالیت یک نوع باکتری کاملاً بی هوازی به نام باکتری احیا کننده سولفات رخ داده است از آن سال به بعد مطالعه و تحقیق بر روی این پدیده بیشتر شد و موضوع خوردگی میکروبی بعنوان یک پدیده مهم در علم خوردگی فلزات مورد توجه قرار گرفت.