اثربخشی معنادرمانی گروهی بر تاب آوری و سرسختی روان شناختی دانش آموزان مقطع متوسطه ناحیه دو آموزش و پرورش شهرستان کرمان

هدف نهایی روان شناسی مثبت گرا شناسایی سازه ها و شیوه هایی است که بهزیستی و شادکامی انسان را در پی دارد .سرسختی روان شناختی و تاب آوری به عنوان عوامل محاقظ و منبع مقاومت دربرابر عوامل فشارزای زندگی و توانمندی فرد دربرقراری تعادل زیستی –روانی در شرایط خطرناک ، جایگاه ویژه ای در این حوزه دارند .پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر سرسختی روان شناختی و تاب آوری دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر کرمان انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی با روش تجربی، با گروه کنترل و گروه آزمایشی است. طرح این پژوهش طرح شبه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گمارش تصادفی می باشد - . جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ناحیه 2 شهر کرمان تشکیل می دهند که در سال تحصیلی 1393-1392 مشغول به تحصیل بودند. بدین منظور تعداد 30 دانش آموز به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به دو گروه آزمایشی و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. در ابتدای پژوهش، آزمودنی ها به مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون( 2003 ) و مقیاس سرسختی روان شناختی اهواز (AHII-1377) پاسخ دادند. پس از طی یک دوره 10 جلسه ای گروهی معنادرمانی در هفته 2 بار برای گروه آزمایش، به منظور پس آزمون دوباره از آزمودنی ها مقیاس های فوق گرفته شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد و روش های آمار استنباطی نظیر آزمون تحلیل کوواریانس وآزمون T تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس بیانگر معنی داری تاثیر معنادرمانی گروهی بر سرسختی روان شناختی و تاب آوری دانش آموزان پسر مقطع متوسطه بود.

Keywords:

معنادرمانی گروهی , سرسختی روان شناختی , تاب آوری دانش آموزان